‘Het is een dubbel gevoel’, zegt vader Eric Geijsbregts. ‘Enerzijds is het pijnlijk om daar weer eens mee geconfronteerd te worden. Anderzijds zijn we ook opgelucht dat ze niet vergeten is. Dat ze niet uitgeschreven is. Ik denk trouwens dat veel families van vermisten in deze periode zo’n uitnodiging in de bus zullen krijgen.’

Veel meer woorden wil Geijsbregts er niet aan vuil maken. ‘Omdat we ook wel beseffen dat de man of vrouw die de brief heeft verstuurd zich gewoon baseerde op gegevens van het rijksregister die uit de computer rollen’, zegt hij. En het is ook niet de eerste keer dat het gebeurt. ‘Zo kregen we ooit ook een brief van de overheid met de vraag waarom we onze dochter in geen enkele school hadden ingeschreven.’

Nathalie Geijsbregts zou dit jaar veertig jaar geworden zijn. Zou, want de kans dat ze nog in leven is, is zo goed als onbestaande. Ze verdween op 26 februari 1991 in het Vlaams-Brabantse Leefdaal waar ze die ochtend stond te wachten op de bus naar school. Vermoedelijk werd ze ontvoerd. De voorbije decennia waren er verschillende sporen en werd haar verdwijning aan verschillende criminelen gelinkt, maar dat leidde nooit tot een doorbraak. Nathalie werd nooit teruggevonden.

‘Uiteraard betreuren we dit spijtige voorval en bieden onze excuses aan. Maar wij baseren ons op het Rijksregister om uitnodigingen te sturen in de volgorde van de leeftijd die op dat moment aan de beurt is’, zegt Joris Moonens van het Agentschap Zorg en Gezondheid.