‘Wanneer je een reis wil maken met vrienden, kun je daar lang over nadenken. Of je kunt zeggen: “Wie kan er? Wanneer? Zeilstage in Bretagne? Oké, doen.” Twee weken later kom je thuis en heb je een topweek gehad. Ook omdat het zo’n intuïtieve beslissing was. Telkens als ik als tiener te lang bleef tateren over of en hoe iets te doen, sprak mijn vader, Luc De Voogdt, deze zin uit. Hij is geen langdurige twijfelaar. Iets beslissen, beginnen en niet achterom kijken: dat is de levenshouding die ik van hem meekreeg en die me doorheen mijn leven heeft gesterkt. Toen ik niet werd aangenomen op de toneelschool, heb ik niet zitten twijfelen of ik wel acteur zou worden: ik ging beeldende kunst studeren, met m’n handen werken en daarnaast bleef ik acteren als ik de kans kreeg − en dat is nooit gestopt. ‘