Niet langer je bril afnemen om dan de treinuren toch niet scherp te kunnen lezen, geen geërgerd WAT ZEI JE?!, geen condensatie met lookaroma, geen ­tranen-met-tuiten na het eten van een Fisherman’s Friend Refreshing Mint op de trein, geen koordjes of rekkers meer die in je vel snijden, die zo strak staan dat ze je oorschelpen weg kunnen katapulteren. Geen brilmontuur meer dat voortdurend van je bedekte neus afglijdt; en niet langer minder mogelijk­heden, bijvoorbeeld om het ijs te breken, om met een stuntelig gebaar duidelijk te maken dat de ander wat spinazie heeft zitten – ‘nee, iets linkser, ja, daar’.