‘Als witte, feministische moeder heb ik een vraag waarmee ik al even zit. Ik heb twee tienerzonen van twaalf en vijftien jaar. Ze hebben geleerd (op school, op straat en op internet) dat het n-woord en andere raciale ‘slurs’ niet kunnen en begrijpen de lading­ die deze woorden hebben voor mensen van kleur. Ze verdragen het niet en spreken anderen erover aan. Maar op het gebied van vrouwonvriendelijk taalgebruik lijken ze die gevoeligheden niet te vatten. Uitdrukkingen als “bitch”, “je kankermoeder” of “mongo” (van “mongool”) vliegen hier geregeld door de kamer (gelukkig nooit aan mij gericht). We maken er vaak ruzie­ over, want zij vinden dat ik overdrijf. Hoe pak ik dat het beste aan zonder­ over te komen als een zeurende boomer? Kortom, hoe praat je met tieners­ over scheldwoorden en toxisch taalgebruik zonder over te komen als een prekerige pastoor?’