Over Texas gesproken, in 2010 kwam ik in Marfa terecht, een zeldzaam vlekje in de paal- en perkloze woestijn in het westen van de Lone Star State. Marfa geniet een zekere bekendheid onder cinefielen omdat Giant er opgenomen werd, en voorts weet het met zijn Donald Judd Foundation beeldendekunstliefhebbers van over de hele wereld te lokken. Het is er dus lang niet louter redneck culture wat de klok slaat, en in de plaatselijke boekhandel trof ik zowaar zelfs, broederlijk prijkend naast het verzameld werk van Kafka en The stranger van ­Camus, een Engelse vertaling aan van Siegfried van Harry Mulisch, wat op mijn geestestoestand, die sowieso de hele reis al aan het delirische grensde, een buitensporig euforiserend effect had. Mulisch zou twee maanden ­later overlijden, maar wat mij betrof had hij alvast, daar in het Texaanse midden van nergens, zijn plaats in de hemel verworven.