De nieuwe cd van het Brussels Jazz Orchestra is vooral een werkstuk van saxofonist Dieter Limbourg, die ­negen van de tien stukken componeerde, en ze allemaal arrangeerde. Limbourg en het BJO slaan hier de brug met andere muzikale werelden, en dat zijn er – ­ondanks de titel – meer dan twee. Er is hiphop (dankzij rapper Zediam en de turntables van DJ Grazzhoppa), er is de soulvolle stem van Monique Harcum, er is funky Stevie Wonder-achtige pop (‘Another day another night’ en ‘Get down’), maar net zo goed verwijst het BJO geregeld naar de jazzrock van de jaren 70 (die Moog-synthesizer uit ‘The beginning’ lijkt wel een eerbetoon aan Chick Corea). De combinatie met de (al bij al bedaarde) rap van Zediam en het scratchen van DJ Grazzhoppa werkt prima (‘What if’). Het meest hebben we genoten van ‘Oeil céleste’, waarin een prima saxsolo van Frank Vaganée overvloeit in de rhymes van Zediam: dan ­komen erg verschillende muzikale werelden inderdaad mooi samen. (pdb)