Op het zompige pad, voorbij het bosje waar jagers de patrijzen en fazanten bijvoederen, lag de schedel van een ­konijn. Het bovenste deel, opaal en broos, de onderkaak ontbrak. Ik raapte de schedel op en bekeek de voorste tanden, ­konijnentanden natuurlijk, het wonderlijke filigraan van de neusholte, en de oogkassen met een fascinerend gat, down the rabbit hole, het gat waardoorheen bij leven de oogzenuw loopt, de bedrading naar de hersenen waar beelden vorm krijgen.