Welvaartsstaten zijn een fantastische uitvinding. Ze geven hun burgers, ongeacht rang of stand, een goede en gelijke behandeling in domeinen als gezondheidszorg en onderwijs en hebben solidaire correctiemechanismen – de sociale zekerheid – die inspringen bij ziekte, job- en in­komensverlies. Maar volmaakt zijn ze niet. Hun grote euvel is het ‘mattheuseffect’, genoemd naar een vers uit het Mattheusevangelie: ‘Aan hem die heeft, zal gegeven worden.’