De hoes van de tweede Goat Girl lijkt uit de penselen van Jeroen Bosch en James Ensor gedruppeld na een avondje absint. Een veelkleurige bende freaks banjert door een dystopisch landschap, dansend richting de ­afgrond. Goat Girl vertaalt een universeel onbehagen en spaart daarbij niets of niemand. ‘The people make their way to space’, klinkt het in ‘The crack’, onze nakomelingen moeten op zoek naar een andere planeet omdat de onze verwoest is door blind hedonisme. In ‘They bite on you’ vergelijkt het Londense kwartet ons kapitalis­tische systeem met bloed zuigende schurftmijten, ­‘Anxiety’ legt de druk op onze mentale gezondheid bloot, ‘Badibada’ hekelt het egocentrisme van het Westen.