Kom, laten we de dingen nu eens rustig bij hun naam noemen en het gewoonweg, zonder er doekjes om te winden, zeggen zoals het is, we zijn tenslotte volwassenen onder elkaar. Het water dat je soms in de mond komt gelopen, is speeksel. Het is volstrekt onnodig – het getuigt meer bepaald van een gebrek aan creativiteit en inspiratie – dat men nu al wekenlang telkens als het woord ‘vaccinatie’ valt, meermaals per aflevering dus, in het tv-nieuws laat zien dat een spuit in iemands bovenarm wordt geplant. En het oeuvre van Anna Blaman, hoe lezenswaardig dat ook nog steeds moge wezen, kan qua omvang, zeggingskracht, originaliteit, belang en algehele grootsheid niet tippen aan dat van Hermans, Mulisch of Reve.