Waar heb ik nu eigenlijk naar zitten kijken? Na twee episodes heb ik geen idee wat Wandavision is. Aflevering 1 is een tamelijk geslaagde pastiche van een fifties-sitcom à la I love Lucy, maar met twee superhelden als hoofdpersonages. Aflevering 2 bouwt verder op hetzelfde gegeven – een schattig koppel met bovennatuurlijke krachten dat zich ­probeert te integreren in een keurige wijk – maar plots bevinden we ons wel in de sixties. Best leuk, maar waarom?