Toen Rhye in 2013 vanuit het niets zijn debuut Woman lanceerde, was die nieuwe sensuele vrouwenstem enige tijd een groot gespreksonderwerp. Ondertussen weten we dat Mike Milosh een man is, heeft Robert Hannibal het duo verlaten, en is Rhye aan zijn vierde album toe. Niet geheel onverwacht wordt de typische etherische popstijl, die altijd geprojecteerd werd op de schoonheid en kracht van dé vrouw, nu ook aan de idee van ‘thuis’ gekoppeld, als broedplek van creativiteit en samenzijn. Dat drukt de muziek natuurlijk ook ten volle uit, al heeft Milosh de zwevende patronen deels ingeruild voor een meer groovy variant, die hij op Blood (2018) al verkende. Ook de orkestrale versiering van Spirit (2019) wordt forser uitgewerkt, wat Home zo’n beetje tot het meest mature Rhye-album maakt. ‘Beautiful’ haalt voordeel uit repetitieve strijkers, de baslijn en effecten op ‘Safeword’ lonken naar disco, en de sensuele ritmiek van ‘Sweetest revenge’ en ‘Black rain’ zal Rhye in de ­brede perceptie nog dichter bij het territorium van Sade Adu brengen. Milosh’ contra-alt blijft een speerpunt, maar in deze aanpak minder als verleidelijk instrument, dan wel als de verleider zelf. (vpb)