Altsaxofonist Ben Sluijs en drummer Teun Verbruggen zijn elder statesmen van de Belgische jazz, maar Serge Lazarevitch is hier minder bekend, terwijl de smaak­volle Franse gitarist een kleine, maar fijne discografie heeft. Lazarevitch schreef vijf van de twaalf stukken, allemaal van de intieme soort. Het meditatieve ‘Sumo time’ en ‘Kandahar’ krijgen een licht oosters accent mee, geholpen door de altfluit van Sluijs. ‘It should ­have been a normal day’ wiegt op een zacht bossaritme. Het trio covert een stuk van Monk (‘Evidence’) en een van Ornette Coleman (‘Law years’), maar het is het traag voortschrijdende ‘Drum music’ van de legen­darische drummer Paul Motian dat het meest indruk maakt. Teun Verbruggen houdt het voor zijn doen heel rustig en kleurt hier en daar de muziek spaarzaam bij met elektronica. Het dartele slotstuk blijkt verrassend genoeg van barokcomponist François Couperin te zijn. Mooie kamerjazz die bij elke luisterbeurt iets meer schoonheid prijsgeeft. (pdb)