Gedaan met de lekkende kraan

Het was lang geleden dat het land nog eens zo’n golf van opluchting en vreugde was gegund. Die avond weerklonk om klokslag acht uur vanop welhaast elk balkon, vanuit ­ieder raam en elk deurgat handgeklap, een warm applaus van dankbaarheid en erkentelijkheid. Deze keer niet voor de zorgverstrekkers die dat eerbetoon nu al wekenlang te beurt viel (en die zich onderhand ook afvroegen wat ze er uiteindelijk voor kochten). Nee, deze keer gingen de handjes op elkaar als hulde aan onze politici, aan de leden van de Nationale Veiligheidsraad, aan de exit-strategen en aan al die dappere mannen en vrouwen die eindelijk die lastige en urgente beslissing hadden durven te nemen.