De erfenis van Black Mamba

De afgelopen jaren zijn heel wat beroemdheden gestorven naar wie ik opkeek. Vooral de dood van Whitney Houston raakte me. Mijn biologische moeder leek in haar jonge jaren erg op Houston. Als kind dacht ik dat de vrouw op de zalmroze vinylplaat in de bak in onze living mijn moeder was. Ik ontmoette mijn moeder pas in het echt toen ik negen was. En hoewel zij op haar manier een indrukwekkende vrouw is, zingen als Whitney kan ze niet. Ik was een illusie armer, maar bleef toch een grote fan. De enige keer dat ik Whitney live zag, in 2010 in het Sport­paleis, ging het al niet goed met haar. Toen ze twee jaar later stierf, kwam dat niet als een verrassing. Maar ik vond het nieuws evengoed tragisch. Ik volgde alle nieuws rond haar dood en keek naar de spektakelbegrafenis met een krop in de keel.