Na een record van 51 jaar onafgebroken parlementair mandaat gaat Open VLD’er Herman De Croo dan toch met pensioen. ‘Maar ik zal ongezouten mijn mening blijven geven’, knipoogt de liberale coryfee.
Op 31 maart 1968, dan begon De Croo aan zijn parlementaire marathon. Vandaag, 13 juli 2019, is zijn ontslag aanvaard in het Vlaams Parlement en zijn opvolgster, Freya Saeys uit Lebbeke, ingezworen. Volgende maand wordt hij 82 jaar. ‘Ik kijk met grote dankbaarheid en tevredenheid terug op mijn parlementaire carrière die nu ten einde komt’, laat de minister van Staat weten in een perscommuniqué. ‘Het was een hele eer om de burgers van Oost-Vlaanderen en ons land te mogen vertegenwoordigen.’
De Croo was 42 jaar federaal Kamerlid, waarvan 3 termijnen fractieleider en 2 termijnen Kamervoorzitter. Hij zetelde ook 4 jaar in de Senaat en 5 jaar in het Vlaams Parlement. Daarbij was hij ook 11 jaar federaal minister van Onderwijs, Pensioenen, Posterijen en RTT, Buitenlandse Handel en Verkeer. In 1998 werd hij minister van Staat benoemd. 19 jaar lang was hij burgemeester van zijn thuishaven Brakel. Hij zat 3 jaar de liberale partij voor en is sinds 1959 onafgebroken lid van het partijbestuur.
Hij lijkt echter niet van plan om uit te rusten. ‘Mijn agenda zal goed gevuld blijven. Ik zet mijn achtdagenwerkweek gewoon voort. Ik zal ook met veel plezier mijn ongezouten mening blijven geven in het wekelijks hoofdbestuur van mijn geliefde liberale partij. Daarnaast zal ik met genoegen wat tijd vinden voor de vier kleinkinderen, mijn eigen zaken en een rit meer te paard door de prachtige Zwalmvallei, het Toscane van het noorden.”
Afscheid uitgesteld
Normaal zou hij zijn laatste mandaat als Vlaams Parlementslid niet hebben opgenomen. Maar toen na de verkiezingen van 26 mei bleek dat Vlaams Belanger Filip Dewinter de tijdelijke voorzitter van het Vlaams Parlement zou worden, als parlementslid met de hoogste anciënniteit, kwam hij op zijn beslissing terug. ‘Om te vermijden dat de 123 andere Vlaams Parlementsleden de eed moeten afleggen in zijn handen, keer ik nog heel even terug.’
Die ‘democratische geste’ kostte hem wel zijn uittredingsvergoeding. Een parlementslid dat niet meer verkozen geraakt of zijn zetel niet opneemt, heeft recht op een uittredingsvergoeding. Wie zelf opstapt, zoals De Croo nu doet, kan fluiten naar die cheque. ‘De diensten van het Vlaams Parlement hebben me erop gewezen dat ik zo 570.000 euro laat schieten, een afscheidscadeau na 51 jaar in de verschillende parlementen. Dat is dan maar zo, heb ik hen geantwoord. Ik was toch niet van plan om dat bedrag op te nemen, dat had ik al eerder uitgemaakt.’
