Siegfried Bracke (N-VA) kondigde vrijdag zijn vertrek uit de politiek aan - hij laat zijn gemeenteraadszitje over aan jong bloed. Dat maakt hem ‘los’ van de partijtop. En ook Jinnih Beels is niet vergroeid met de politiek en de partij, zij stapte pas voor de verkiezingen van vorig jaar in oktober in de partijpolitiek. Het maakte vanochtend alvast de tongen los over wat er nu misliep op 26 mei voor hun partij. N-VA verloor een pak zetels, en zo’n zeven procentpunt aan stemmen, en SP.A haalde nog nipt de tien procent, een dieptepunt voor de socialisten.

Bracke moeten politici goed bekijken naar de manier waarop er aan politiek gedaan wordt in dit land. ‘De bitse manier waarop politici met elkaar omgaan, laat volgens Bracke zijn sporen na. Ook zijn eigen partij zou best stoppen met het ‘martiale taalgebruik’. ‘Je moet op je woorden letten. Je bent best beleefd, vriendelijk en voorkomend.’ Zo had de omstreden Marrakesh-campagne bijvoorbeeld ‘nooit mogen gebeuren’, zei Bracke. Dat er in de schoot van de regering-Michel vaak werd gekibbeld, gaf volgens Bracke de indruk dat de ministers niets anders deden dan ruzie maken. ‘Dan krijg je natuurlijk mensen die, zoals Jean-Marie Dedecker toonde, een foert-teken maken en op Vlaams Belang stemmen.’

De portemonnee en het hart

Beels liet dan weer optekenen dat SP.A naar haar mening ‘te veel gesproken naar de portemonnee van de mensen en te weinig naar het hart van de mensen. Ze haalde een gekend pijnpunt naar boven, het socialistische verhaal rond migratie en veiligheid, dat al vaak veranderde en kan verschillen afhankelijk aan welke SP.A’er je de vragen stelt. De focus op zekerheid en koopkracht was volgens Beels wel goed, maar ‘SP.A had ook een duidelijker verhaal moeten brengen rond veiligheid en migratie’. ‘We hebben nagelaten om daar antwoorden op te bieden. We moeten naar buiten toe een front vormen. Mensen vragen duidelijkheid en we mogen niet overkomen als een Mexicaans leger.’