op scherp
Directeur CegeSoma (Rijksarchief)
De ‘gouden jaren’ van het historisch onderzoek naar de Tweede Wereldoorlog zijn voorbij. Historici zijn de bedienaren geworden in een cultus van herdenken en politiek correct moraliseren, stelt Nico Wouters. Hij pleit voor meer disruptie in het onderzoek.
‘Historici moeten hun eigen agenda heroveren’
Over de Tweede Wereldoorlog zijn al bibliotheken volgeschreven. Maar toch blijven nog tal van thema’s onderbelicht. Zoals het verzet, daar is nauwelijks wat over bekend, net als over de geschiedenis van de politieke partijen toen, van Belgisch Congo, de verplichte tewerkstelling, de krijgsgevangenen … ‘Dat is al lang zo,’ zegt Nico Wouters, ‘en dat is een paradox, want nu overheerst de overtuiging dat we alles al weten, dat alles al is onderzocht. Ik hoor weleens zeggen: iemand zou, naast de grote aandacht voor de Holocaust en de collaboratie, eens een boek moeten schrijven om ook eens het verzet in ere te herstellen – maar hoeft zo’n boek iets in ere te herstellen? Een kritische studie zal ongetwijfeld ook minder fraaie kanten van het verzet aan het licht brengen en die moet een historicus toch niet uit de weg gaan?’