De poëzie van lege kamers

Lege vertrekken waar het late licht over streelt, en waar de deuren altijd op elkaar openstaan: schrijvers en dichterlijke zielen zijn mateloos in de ban van de stille schilderijen van Vilhelm Hammershøi. Bernard Dewulf noemt de Deense kunstenaar een ‘chronisch regisseur’, die van deuren, ramen en tafels hoofdpersonages weet te maken. Joost Zwagerman schreef vol lof over ‘de meester van de eenzame interieurs’. In het silhouet van Hammershøi’s vrouw Ida, onveranderlijk op de rug gezien, ontdekte hij een bijzonder soort van ‘aanwezige afwezigheid’. Rilke zocht Hammershøi in 1904 zelfs op in Kopenhagen. Hij prees zijn ‘lange en trage kunst’, maar verbaasde zich ook over de zwijgzaamheid van een man die het liefst in stilte en afzondering leefde.