Vier jaar geleden stelde toenmalig minister van Omgeving Joke Schauvliege (CD&V) al eens voor om een mobiliteitsscore te introduceren. Die M-score zou aanduiden hoe dicht een woning ligt bij voorzieningen zoals scholen en ziekenhuizen en hoe goed de aansluiting is op diverse vervoerswijzen. Hoe lager de score, hoe beter, naar analogie met het energieprestatiecertificaat (EPC).

Dat voorstel viel toen niet goed bij haar coalitiepartners. Volgens Open Vld en N-VA ging het om ‘regelneverij’. VAB komt nu met een nieuw voorstel op de proppen: geen mobiliteitsscore voor iedere woning afzonderlijk, maar wel per buurt.

Wat bepaalt de score? De aanwezigheid van veilige en vlotte fietsverbindingen, het aanbod van bussen, trams en treinen, de beschikbaarheid van deelsystemen en de nabijheid van belangrijke voorzieningen zoals winkels, scholen en ontspanningsmogelijkheden.

VAB: ‘Concreet betekent dit dat het centrum van een stad of gemeente met een frequente treinverbinding een hogere mobiliteitsscore krijgt dan een woonzone aan de rand van die stad of gemeente omwille van de grotere afstand tot het treinstation. Een landelijk woongebied zonder behoorlijk openbaar vervoersaanbod scoort veel lager.’

Volgens VAB houdt de score ook een engagement in van de overheid. Die moet garanderen dat de score de daaropvolgend jaren ook op peil blijft.

De mobiliteitsorganisatie denkt dat een M-score jongeren kan helpen bij hun zoektocht naar een woonplaats waar ze meer vervoersalternatieven hebben en dus minder afhankelijk zijn van de wagen. De hoop is ook om het debat over het rekeningrijden een nieuwe impuls te geven.