Wat een koers! De 81ste editie van Gent - Wevelgem was er eentje voor de geschiedenisboeken. Al na zestig kilometer koers reed een onwaarschijnlijke kopgroep weg in de wind. Wat volgde was een urenlange strijd tussen de kopgroep en wat overbleef van het peloton met Alexander Kristoff als de verdiende winnaar in een spurt van stervende zwanen.
Klik hier voor onze digitale wielergids
De knelpunten van Gent-Wevelgem waren gekend. Primo, de Moeren, een onzalig stuk weg doorheen de polders waar de strakke wind voor een selectie zou zorgen. En dan de Plugstreets, een aantal kilometers onverharde wegels op de vroegere frontlijn van de eerste Groote Oorlog. Om dan aan te komen in de zone van de Kemmelberg, West-Vlaanderens lastigste helling.
Tot zover de theorie, de praktijk draaide helemaal anders uit. De rugwind vanuit de zee zorgde voor een razende start met een gemiddelde snelheid van meer dan vijftig kilometer per uur. En waaiers! Er was nauwelijks een uur gekoerst toen Trek-Segafredo en Jumbo-Visma vol het spel van de wind gingen spelen. Zo ontstond een eerste waaier van twintig renners met heel wat kopmannen: Wout van Aert, Niki Terpstra, Peter Sagan, Degenkolb en Stuyven, Matteo Trentin, Fernando Gaviria en, jawel hoor, Mathieu van der Poel. Twintig seconden werden veertig seconden, veertig seconden werd anderhalve minuut. Opvallend: Deceuninck - Quick Step had met knecht Tim Declercq slechts één pion mee in de eerste groep én verloor al snel Jacobsen en Richeze door opgave. Zo bleven in het peloton enkel nog kopmannen over.
Lotto-Soudal en CCC
Deceuninck - Quick Step had niet als enige de boot gemist. Lotto-Soudal en CCC hadden niemand mee en moesten dan ook vol aan de bak in de achtervolging op de leiders waar Wout van Aert twee ploegmaats verloor door materiaalpech: Danny Van Poppel en Taco van der Hoorn. De kopmannen van Deceuninck lieten het iniatief over aan de andere teams, ook vooraan wisten ze niet goed wat gedaan: doorgaan of inhouden. Maar wat als je na honderd kilometer voorop rijden toch weer gegrepen wordt door een peloton waar een aantal kopmannen zich konden sparen.
De aanloop richting eerste beklimming van de Kemmelberg verliep duidelijk in het voordeel van het peloton waar het tempo stelselmatig werd opgedreven. De eerste beklimming van de Kemmel was voor Wout van Aert het moment om een eerste keer het gashendel open te draaien waardoor een eerste selectie werd doorgevoerd met onder meer Tim Declercq maar ook John Degenkolb als slachtoffer. In het peloton zorgde Stybar voor de versnelling, goed gevolgd door Van Avermaet en Benoot. De kloof tussen beide groepen zakte intussen naar een halve minuut.
Sagan zet door
De vluchters vooraan begrepen dat ze voor een ongelijke strijd stonden. Het kwam tot een breuk en onder meer Van Aert en Van der Poel lieten zich door het uitgedunde peloton gewillig inlopen. Enkel Sagan, Theuns, Teunissen en Trentin besloten dat de terugkeer van een bende Quick Steppers geen goede zaak zou zijn.
Het achtervolgende peloton telde slechts 35 renners, van de snelle mannen bleven enkel Viviani, Gaviria en Kristoff over. Bij de achtervolgers werd vooral naar Deceuninck - Quick Step gekeken maar die leken ook nog te twijfelen. Met na de laatste beklimming van de Kemmel nog 34 kilometer met overwegend tegenwind voor de kiezen, deden de mannen van Lefevere er ook goed aan om zo compact mogelijk naar en liefst ook over de Kemmel te geraken, in dienst van Viviani.
Luke Rowe deed wat niemand verwachtte: de Brit van Team Sky maakte deel uit van de eerste kopgroep, liet zich samen met Van Aert en co uitzakken maar besloot dan toch weer naar de leiders te rijden. En zo kregen we vijf leiders met net geen minuut voorsprong die zich klaarmaakten voor de tweede beklimming van de Kemmel. Een speldenprik van Van der Poel bij de achtervolgers werd gecounterd door… Wout van Aert. Wat een talenten!
De tweede keer Kemmel dan maar! Harelbeke-winnaar Zdenek Stybar versnelde maar kreeg meteen Wout van Aert in het wiel. Zij kwamen bij de anticiperende Kristoff zodat we drie achtervolgers kregen op het vijftal. Maar ook hun vlucht ging niet door. Achter het vijftal liep alles weer min of meer samen en werd bij Deceuninck - Quick Step voluit de kaart van Elia Viviani getrokken. Stybar zette zich aan de kop van het peloton, het vijftal vooraan begon aan de laatste dertig kilometer met nauwelijks een halve minuut voorsprong.
Jumbo Visma - numeriek de sterkste ploeg in koers - zette zich in dienst van Mike Teunissen. Maar ook Trek Segafredo had met Degenkolb en Stuyven nog een rist rappe benen in de wachtkamer. Quick Step zette de grote middelen in: Stybar, Lampaert en Gilbert zetten zich voluit aan de kop van de achtervolgende groep. Lampaert gooide in Menen de handdoek, op twintig kilometer van het einde werd de groep Sagan gegrepen na een vlucht van net geen tweehonderd kilometer.
Konden de troepen van Lefevere de controle houden in dienst van Viviani? De aanvalspogingen volgden elkaar op maar door de sterke tegenwind zorgde ervoor dat niemand uit de klauwen van het peloton geraakte. Een laatste poging - Stuyven, Jansen, Langeveld en Bauer - stierf een stille dood onder de rode vod van de laatste kilometer. Spurten dus en daarin stond geen maat op Alexander Kristoff.
🇳🇴@Kristoff87 of 🇦🇪@TeamUAEAbuDhabi wins 🇧🇪@GentWevelgem #GWE #GWE19 (📺@sporza) pic.twitter.com/inBYh5iTdy
— World Cycling Stats (@wcsbike) March 31, 2019
