Minst chauvinistische van alle Fransen

Mijn ochtendstond had afgelopen maandag geen edelmetaal in de mond. Goud is sowieso hoog gegrepen, maar ik proefde zelfs geen wolfraam. Tien uur tevoren was ik al surfend op een interview gebotst dat me wis en zeker een column zou opleveren. Ik sliep in met de vrees dat het zou worden opgepikt en vermalen door de grote mediamolen, nog voor ik er mijn tanden in kon zetten.