Carl Sagan, of dromen van ver-reizenis

Een kleine jongen fietst onder de sterren over een donkere veldweg (in de nineties mocht dat nog). Met een veel te grote sterrenkijker achterop zijn fiets. Bij het flauwe licht van een rode zaklamp, om het nachtzicht niet te hinderen, stelt hij zijn kijker op. Zijn handschoenen is hij alweer vergeten. Niet ademen op de lenzen, anders dampen ze aan. En dan kijken. Staren, eigenlijk. Wegdromen.