De nul is weg voor Vérandas Willems-Crelan. De Belgische procontinentale wielerploeg heeft zijn eerste zege van het seizoen beet. Met dank aan veldrijder Wout van Aert die zondag de Ronde van Limburg won.
Na amper 20 kilometer koers kozen Kenneth Vanbilsen, Diether Sweeck, Corné van Kessel en Rob Ruijgh het hazenpad. Zij kregen wat verderop het gezelschap van Guillaume Bonnafond, Brian van Goethem en Steven Tronet. Na 60 kilometer wedstrijd telden de zeven een voorsprong van anderhalve minuut op het peloton, waarin vooral de renners van Wanty-Groupe Gobert het tempo bepaalden. Voor Diether Sweeck ging het plotseling allemaal te snel en hij moest zijn metgezellen laten rijden. Met nog 40 kilometer voor de boeg werd de rest ook tot de orde geroepen en zo begon een compact peloton aan de drie plaatselijke ronden van elk 11 kilometer.
Dat was het sein voor Wout van Aert, Dorian Godon, Gianni Vermeersch, Jim Aernouts, Wim Reynaerts, Kevyn Ista, Benjamin Thomas en Etienne van Empel om te versnellen. Voor Van Aert ging het nog allemaal te traag en op 13 kilometer van de finish zette hij een splijtende demarrage op.
Nog voor het ingaan van de slotronde was Van Aert er evenwel aan voor de moeite. De kopgroep werd verder uitgedund en Van Aert, Godon, Vermeersch, Thomas en Van Empel trokken de finale in. De rest kwam onherroepelijk te laat. In de daaropvolgende sprint met vijf nam Van Aert de maat van iedereen. Hij volgt daarmee Timothy Dupont op als laureaat van deze eendagskoers.
Wout van Aert: “Hopelijk is dit het begin van iets moois”
“De opeenvolging van kasseien en kleine hellingen speelde echt in mijn voordeel”, zei Wout van Aer. “Alles verliep naar wens. Er was een groep aanvallers, maar de mannen van Wanty-Groupe Gobert controleerden alles perfect”, stelde de wereldkampioen veldrijden. “Ook de afstand, 200 kilometer, was in mijn voordeel. Bij het ingaan van de drie plaatselijke ronden voelde ik dat ik nog wat marge had. In volle finale slaagden we erin om met zeven renners aan te aanvallen. Van bij de start van deze vlucht was de verstandhouding in ons groepje opperbest, iedereen reed voor de zege. Ik wist al snel dat de latere winnaar deel uitmaakte van ons gezelschap.”
“Bij het naderen van de meet waren er verschillende aanvalspogingen, maar alles bleef toch netjes samen. Zelfs ik probeerde op een gegeven moment om de sprint te ontlopen. Maar ik slaagde, net als de rest, niet in mijn opzet om een solo af te werken. De aankomstzone, die lichtjes bergop liep, was eveneens een pluspunt.”
“Dit is een echte opluchting, want dit is de eerste zege van het seizoen voor mezelf en ons team in een UCI-koers, dit na een heus kwakkelvoorjaar. Hopelijk is dit het begin van iets moois”, besloot Van Aert.
