Philippe Gilbert wint de ronde van Vlaanderen na solo van 55 kilometer

Antwerpen ontwaakte zondag met koerskoorts: al ’s ochtends vroeg stroomde het talrijk opgedaagde publiek naar de start aan Het Steen, en naar de Grote Markt, waar de ploegpresentatie plaatsvond. Volgens de politie klokte de eerste Ronde-start ooit in de Koekenstad af op 70.000 toeschouwers. Die zagen een opgemerkte rol voor topfavoriet Peter Sagan, die de gele loper vereerde met een wheelie, en publiekslieveling Tom Boonen, die verwelkomd werd met een indrukwekkende Vikinggroet. Tekende niet present: Orica-Scott-kopman Jens Keukeleire, die last minute ziek forfait moest geven.
Om klokslag half elf weerklonk uit de mond van burgemeester Bart De Wever het archaïsche 'Heeren, vertrekt!', naar analogie met Ronde van Vlaanderen-stichter Karel Van Wijnendaele bij  de eerste editie in 1916. Nadat het peloton zich door de Waasland-tunnel naar Linkeroever had begeven, ging de vlag in Burcht in de laatste kilometers op Antwerpse bodem naar beneden voor de officiële start, de eerste van 206,8 koerskilometers.

Tradities zijn er om (niet) hoog te houden
Traditioneel moeten vroege vluchters in de eerste kilometers in de Ronde van Vlaanderen strijden om weg te raken, maar de verandering van startplaats veranderde blijkbaar ook de tradities: met Julien Duval (AG2R-La Mondiale), Oliviero Troia (UAE Team Emirates), Mark McNally (Wanty-Groupe Gobert), Julien Morice (Direct Energie) en het Veranda’s Willems-duo Stef Van Zummeren en Michael Goolaerts kregen zes renners meteen een vrijgeleide van het peloton, even later gevolgd door Edward Planckaert (Sport Vlaanderen) en André Looij (Roompot).
De acht leiders bouwden al meteen een forse voorsprong uit: terwijl het peloton onder een aangenaam lentezonnetje het eerste koersuur afwerkte aan een gezapig tempo, liepen ze al snel uit naar een maximaal verschil van elf minuten. Pas na 50 kilometer zetten BMC (voor Van Avermaet) en Bora-Argon (voor Sagan) een mannetje op kop van het peloton, en na 100 kilometer bedroeg de voorsprong van de vluchters nog steeds 10 minuten.

Eerste nervositeit
Pas dan - op pakweg 175 kilometer van de meet - steeg de nervositeit in de koers, in aanloop naar de eerste kasseistroken van de Lippenhovestraat en de Paddestraat. Bovendien moest de wedstrijdjury ingrijpen, toen enkele dapperen ondanks alle waarschuwingen tóch het voetpad opzochten.
In gestrekte pas ging het vervolgens richting Oude Kwaremont voor de eerste passage, waar de mannen van Bora-Hansgrohe en Cannondale-Drapac (voor een opvallend zelfzekere Sep Vanmarcke) het tempo bepaalden. Oud-winnaar Alexander Kristoff liet zich door dat manoeuvre zowaar verrassen en moest zich reppen, Carlos Betancur gaf er op dat moment al de brui aan. Ook op de Kwaremont zelf anticipeerde (koerscliché!) de ploeg van Vanmarcke, door Tom Van Asbroeck in de aanval te sturen. Onze landgenoot reed zo weg uit het peloton.

Lotto laat zich weer verrassen
Met nog een dertigtal kilometer voor de glorieuze terugkeer van de Muur van Geraardsbergen, steeg ook de nervositeit in het peloton. Dat leverde opnieuw slachtoffers op: zo stond Yves Lampaert (Quick-Step) tot tweemaal toe met de voet aan grond, en kampten ook Rast en Burghardt met mechanische pech.
Na het slappe voorjaar van Lotto-Soudal zou je trouwens denken dat de Belgische formatie zich op deze hoogdag niet zou laten verrassen, maar op 114 kilometer van de finish raakte Tiesj Benoot achterop, de kopman van Lotto moest door ploegmaat Jens Debusschere weer naar voren worden gebracht. Net op tijd voor de het drieluik Leberg-Berendries-Tenbosse.

Lancering van Boonen & Gilbert op de Muur
Na vijf jaar afwezigheid kregen de kasseien van de Muur van Geraardsbergen (op 96 km van de meet) weer een Ronde van Vlaanderen-peloton te verwerken. Het publiek wist de historische betekenis daarvan te erkennen, en stond in dikke rijen op de Vesten. En ook het peloton wist waar het aan toe was: het leek we de voorbereiding van een massasprint, zo werd er gewroet om in de juiste positie aan de klim te beginnen. Dat was weliswaar zonder Bernhard Eisel: de Oostenrijker van Dimension Data stond net voor de Muur aan de kant van de weg met twee stukken van een fietsframe.
Op de Muur was het al België wat de klok sloeg: QuickStep-kopmannen Tom Boonen en Philippe Gilbert menden zowaar daar al het peloton, favorieten Sagan en Van Avermaet zaten vrij ver. De schaduwfavorieten roken hun kans: Sep Vanmarcke, Jasper Stuyven, de teruggekeerde Alexander Kristoff, Matteo Trentin, Luke Rowe trokken door en vormden een elitegroepje met verder ook nog Bodnar, Moscon, Démare, Vanspeybrouck, Modolo, Chavanel en Coquard. Het verschil met het tweede peloton met Van Avermaet en Sagan liep al snel op naar een minuut. Ook opvallend: opnieuw had Lotto-Soudal zich laten verrassen, er zat niemand in de eerste achtervolgende groep. Met andere woorden: Jens Debusschere mocht zich opnieuw het snot uit de neus rijden om de grote groep met kopman Benoot (en dus ook Sagan en Van Avermaet) terug te brengen.

Gilbert knalt op de Kwaremont
De groep met een indrukwekkende aanjager Boonen (in dienst van Gilbert?) en co liet dat echter niet zomaar gebeuren: het tempo bleef zo hoog liggen dat de acht vroege vluchters er op 67 kilometer van de meet aan moesten geloven. In een rotvaart knalde de nieuwe kopgroep met 21 renners naar de tweede beklimming van de Oude Kwaremont.
Daar profiteerde Gilbert van het beukwerk van ploegmaat Boonen en verschoot een eerste cartouche, voornaamste rivaal voorin Sep Vanmarcke moest passen. En het werd nog erger voor de kopman van Cannondale: terwijl Boonen afstopte voor zijn Waalse ploegmaat, ging Vanmarcke in een flauwe bocht zonder duidelijke aanleiding onderuit. Zijn shirt lag helemaal open, en pas na enkele minuten kon hij de achtervolging inzetten.

Op weg naar een nummertje?
Gilbert had op dat moment al het ruime sop gekozen: op 50 kilometer van de meet was één van de twee Belgische favorieten alleen op weg, zo bedwong hij solo de Paterberg en de Koppenberg met een halve minuut voorsprong op zijn achtervolgers.
Die andere topfavorieten Sagan en Van Avermaet hadden op de Paterberg nog geen aansluiting gevonden bij de achtervolgende groep-Boonen, dat lukte pas net voor de eerste beklimming van de Koppenberg. Dat favorietenduo liepen al sinds de Muur achter de feiten aan, en probeerden dat dan maar recht te zetten op de Koppenberg: beide favorieten knalden samen naar boven in een poging de jacht op touw te zetten.

Taaienberg is niet langer Boonenberg
Op 36 kilometer van de meet lag de Taaienberg. De jongste jaren was dat de Boonenberg geworden, maar vraag is of dat zo blijft: uitgerekend daar kampte een uitstekende Boonen met een kettingprobleem. Pas na lang treuzelen van de ploegwagen kon Tornado Tom de achtervolging weer inzetten.
Het bleek een streep door de ploegtactiek van Quick Step en een cruciaal moment in de koers: Sagan wist dat hij verlost was van een storend element, en schakelde meteen een tandje bij. Oliver Naesen kroop in het wiel van de wereldkampioen, en ook Greg Van Avermaet liet zich niet verrassen en kwam in de uitlopers van de Taaienberg aansluiten. Samen met Trentin en Yoann Offredo en de opgeraapte Fabio Felline en Dylan van Baarle vormden ze een zevental dat de jacht op eenzame leider Gilbert opende.

'Eén minuut en vijf! Dat moet kunnen!'
In de aanloop naar de Kruisberg en met enkel nog passages op de Oude Kwaremont en de Paterberg in het verschiet had de koerssituatie zich uitgekristalliseerd: zeven jagers tegen één prooi in Belgische driekleur. Ploegleider Wilfrield Peeters wist dat Quick Step nu een grote kans op de zege had, en kwam naast zijn kopman rijden om hem op te jutten: 'Eén minuut en vijf! Eén minuut en vijf! Dat moet kunnen!'

Achter hem vormden zes renners - Trentin reed uiteraard niet mee achter zijn Quick Step-ploegmaat - een treintje, maar een ontketende Gilbert reed de tijdrit van zijn leven: op twintig kilometer van de meet hadden zijn achtervolgers nog maar tien seconden van hun achterstand gepitst. Sterker nog: op de laatste passage van de Kwaremont liep de koploper zowaar uit op zijn achtervolgers, onder leiding van Sagan reden de zeven trager dan Gilbert naar boven.

Beslissing door stuk textiel
De definitieve beslissing viel bovenop de Kwaremont, toen Peter Sagan onderuit ging na contact met een stuk textiel. Oliver Naesen en Greg Van Avermaet zaten dicht op het wiel van de Slovaak en waren kansloos, ook zij gingen tegen de vlakte. Dylan van Baarle hing op dat moment aan de rekker, maar profiteerde zowaar van de achterstand die hij had opgelopen op de beklimming van de Kwaremont en kon als enige ongehavend de achtervolging op Gilbert inzetten.

Het bleek de doodsteek voor alle hoop in de jacht op Gilbert, die zo wegreed van zijn aangeslagen achtervolgers. Van Avermaet en uit de achtergrond opgedaagde Niki Terpstra sloten nog wel aan bij Van Baarle, maar meer dan een tweede plaats zat er voor het trio niet meer in.

Gilbert zegezeker
Slechts één kleine tegenvaller voor Gilbert: de radiocommunicatie met zijn ploegleider had er de brui aangegeven, zodat hij zich nog even onnodig zenuwachtig maakte. Toen een cameraman hem echter duidelijk maakte dat de kloof met de achtervolgers onaangetast bleef, wist de Belgische kampioen zich zegezeker.

De benen van Gilbert liepen in de slotkilometers na zijn indrukwekkende solo helemaal leeg, maar met wat hulp van de ploegwagen die hem eventjes uit de wind kwam zetten,  bereikte hij in zijn ukkie de meet. Van Avermaet won de sprint van het achtervolgende trio voor Terpstra en Van Baarle.