Er zijn ernstige ethische, juridische en wetenschappelijke vragen opgedoken bij de werkwijze van Stefaan Van Gool, de kinderarts en neuro-oncoloog die tot 2015 aan het UZ Leuven werkte en nu zijn activiteiten verderzet in een privé-kliniek in Keulen. Dat meldde De Standaard deze ochtend.

Kom op tegen Kanker neemt nu ook afstand van deze arts. Directeur Marc Michils verduidelijkt: ‘Wij komen op voor de belangen van kankerpatiënten. We hebben uiteraard veel begrip voor patiënten die tot het uiterste gaan om te genezen, en die zich aan elke laatste strohalm vastklampen. Maar de praktijken van dokter Van Gool kunnen echt niet goedgekeurd worden.’

‘Ook dat zeggen wij vanuit onze positie als belangenbehartiger van kankerpatiënten. Want als dokter Van Gool een experimentele behandeling aanbiedt buiten een goedgekeurd klinisch onderzoek, dan is er geen enkele kwaliteitsgarantie en kan ook het recht op informatie aan patiënten niet gegarandeerd worden. Als het echt om een klinisch onderzoek gaat, dan is het in ons land overigens gebruikelijk dat de patiënt niet hoeft te betalen om daaraan mee te doen.’

Deze laatste opmerking verwijst naar de vraag van de Vlaamse patiënten van Van Gool, die nu, sinds hij vanuit Duitsland werkt, alle kosten voor de immuuntherpie zelf moeten betalen. De Belgische ziekteverzekering komt er niet in tussen.

'Enkel slordig papierwerk?'

Geneticus Jean-Jacques Cassiman, voorzitter van Kom op tegen Kanker, zegt dat het van tweeën een is: ‘Als het om een experimentele behandeling gaat, dan kan de ziekteverzekering die nog niet terugbetalen. Eerst moet bewezen worden, door grondig en zorgvuldig wetenschappelijk onderzoek, of de behandeling ook resultaat heeft. Daar ben ik wel benieuwd naar: hoe zit het in dit geval? Leven de kankerpatiënten die behandeld zijn met immuuntherapie langer, of niet? Met andere woorden, is Stefaan Van Gool enkel slordig met zijn papierwerk, of is er meer aan de hand?’

Ouders blijven arts verdedigen

Los van de kritiek en deze bedenkingen van Kom op tegen Kanker blijven de ouders van de patiënten de arts verdedigen. ‘Wij weten dat zijn behandeling experimenteel is. Maar ondertussen is de tumor van onze dochter wel gekrompen. Ze is goed, ze gaat naar school en gaat op stap met haar vriendjes. In ons geval bewijst die behandeling toch wel haar nut. Wij zijn zeer hoopvol. We behouden absoluut ons vertrouwen en zijn daarin niet de enigen.’