Peter Sagan heeft de bijzonder geanimeerde vijfde rit in de Tirreno-Adriatico gewonnen. In het peloton werd zondag bijzonder hard gereden, in een langrekte finale werd er slag om slinger aangevallen. Uiteindelijk was Peter Sagan de sterkste. Verrassend, Adam Yates, de beste jongere en de tweede uit het klassement, moest halfweg de rit opgeven. Nairo Quintana blijft leider.
In de vijfde rit van de Tirreno-Adriatico zou het peloton zondag langs verschillende plekken passeren, waar de recente aardbevingen in Italië hadden toegeslagen. Voor de start viel er ook verrassend nieuws: een van de favorieten, Fabio Aru, gaf ziek op. Hij zakte in de koninginnenrit zaterdag ook helemaal door het ijs. Ook Matteo Montaguti, Charles Planet en Romain Gioux lieten de Tirreno-Adriatico voor wat het was. Nairo Quintana startte wel, en dan nog in de blauwe leiderstrui nadat hij gisteren de macht had gegrepen in de koninginnenrit.
Kort het startsignaal vormde zich een kopgroep van vier renners: Alexis Gougeard kreeg het gezelschap van Marco Canola, Scott Thwaites en Davide Ballerini. Niet veel later kwamen ook onder andere Maxime Monfort en Niki Terpstra aansluiten, zodat de kopgroep uitgroeide tot elf man. De best geplaatste vooraan was Maurits Lammertink, op een dikke 14 minuten van leider Quintana, en dus liet Movistar begaan. Cannondale-Drapac, het team van Rigoberto Uran, bepaalde echter het tempo in het peloton en dat lag verschroeiend hoog. Na twee uur bedroeg het gemiddelde liefst 45,6 km/u. Op de Capo di Monte sprongen Lammertink en Alexis Gougeard voor weg. Het peloton was immers al tot één minuut genaderd. Maar het feestje ging niet door, het peloton rekende alle koplopers één voor één in.
Opgave Adam Yates
Het tempo ging zodanig hard dat Adam Yates er in het peloton werd uitgewaaid, de nummer twee uit het klassement. Even later stapte de Aussie zelfs in de ploegwagen en zei hij de Italiaanse rittenkoers vaarwel. Lang duurde de wapenstilstand niet. Onze landgenoot Tim Wellens strekte de benen samen met Mikel Landa, Bob Jungels en Matteo Catteneo. Zij sprokkelden een voorsprong van net geen minuut bij elkaar, maar op 43 kilometer van de streep kwam ook hun verhaal ten einde. De finale zou met een groep van 50 renners ingegaan worden, er wachtten hen zes korte, maar toch snedige klimmetjes.
Maar in het peloton waren ze geen fan van windstilte, want met nog 41 kilometer te gaan was daar al de volgende aanvaller: Michal Kwiatkwoski, de Pool toonde zich al vaker in de aanval in deze Tirreno. Hij ging op de steile klim naar Fermo. Zijn verhaal eindigde ook weer zes kilometer later. Ook Greg Van Avermaet en Peter Sagan zitten nog op vinkenslag in het eerste groepje. Een volgende aanval kwam er van twee Italianen: Fabio Felline en Oscar Gatto, ook zij kregen vier renners mee, maar werd niet veel later weer gegrepen. Ook Jan Bakelants liet in de voorste gelederen even zijn kopje zien.
Sanchez solo
Opnieuw bleef het niet lang rustig, Roman Kreuziger probeerde het dit keer. Hij kreeg Diego Rosa en Rui Costa mee, ook Vincenzo Nibali en Tom Dumoulin schoven mee, maar zij werden allen weer gegrepen. Andermaal het signaal voor de volgende aanvallers: Vasil Kiryenka muisde ervandoor met Luis Leon Sanchez op 21 kilometer van de streep. Ze sprokkelden een voorsprong van 33 seconden bij elkaar. De Spanjaard reed echter te snel voor de Wit-Rus, die hem moest laten rijden. Sanchez reed solo met nog 12 kilometer te gaan. In het peloton bepaalde ondertussen Rafal Majka het tempo, en dat kostte slachtoffers: de Sky-renners die eerder het tempo hoog hielden, moesten lossen en ook Vincenzo Nibali moest het sterk uitgedunde pelotonnetje laten gaan.
Het was nog maar de vraag wie er poeder genoeg in de benen had om Sanchez van de zege af te houden. Tejay van Garden viel aan en reed in een ruk door tot bij de Spanjaard. Majka probeerde in de achtergrond de achtervolgers terug te brengen. De laatste kilometers naar Fermo waren niet van de poes met een stuk van maar liefst 22 procent. Met nog vijf kilometer te gaan naderde het peloton met Majka tot op 12 seconden. Van Garderen schudde Sanchez af, maar daar kwam ineens het peloton weer piepen.
Duiveltje uit doosje
Toen het peloton aansloot, probeerde Thibaut Pinot weg te sluipen, maar zijn aanval werd tenietgedaan door Nairo Quintana. Die zette even de puntjes op de i en reed ervandoor, maar niet aan volle snelheid. Hij kreeg Geraint Thomas en Pinot mee, met nog vijf renners. Zij zouden het onder hen uitmaken, tot vanuit de achtergrond nog renners terugkeerden, met daarbij wereldkampioen Peter Sagan. Als een duiveltje uit een doosje glipte de Slovaak mee en in de laatste vijfhonderd meter die lichtjes opliepen was hij overduidelijk de sterkste, hij versloeg Thibaut Pinot. Primoz Roglic werd derde. Nairo Quintana behoudt zijn blauwe leiderstrui.
Peter Sagan: “Het was een gekkenhuis”
Peter Sagan (Bora-Hansgrohe) pakte zondag zijn tweede ritzege in de Tirreno-Adriatico en dikte zijn totaal aan tot zeven in deze Italiaanse rittenkoers. Nochtans voelde de wereldkampioen zich naar eigen zeggen niet top. Met zeven overwinningen in de Tirreno-Adriatico komt Sagan op gelijke hoogte met Erik Zabel. De meeste overwinningen gingen naar Roger De Vlaeminck (15), gevolgd door Oscar Freire (11). Alessandro Pettachi, Moreno Argentin en Giuseppe Saronni waren goed voor elk acht overwinningen.
“Het was een gekkenhuis vandaag”, aldus Sagan na afloop. “Ik voelde me niet al te best en het tempo lag echt enorm hoog, alsof de renners zich niet realiseerden welke zware etappe ons te wachten stond met die vele beklimmingen onderweg.”
Sagan wist die klimmetjes te overleven en keerde na de laatste klim terug in een leidersgroepje met Nairo Quintana en de andere favorieten. “Rafal Majka verzette bergen werk voor mij”, zei de Slovaak nog. “Hij reed zich de longen uit het lijf en offerde zijn eigen kansen op. Dankzij hem keer ik nog terug en in de slotkilometer pikte ik weer aan. Misschien was het wel in mijn voordeel dat gisteren/zaterdag een zware bergrit werd afgewerkt en de echte klimmers diep in hun reserves hadden getast. Ik deed het zaterdag eerder rustig aan en dus was ik wellicht iets frisser dan de klassementsjongens om die sprint bergop te rijden. Deze zware etappe, met voortdurende tempowisselingen, heeft me echt wel uitgeput.”
