Met vuile voeten door het porselein

De 21ste eeuw is geen listige of hypocriete eeuw. Met de knal van 11 september 2001 liet ze onmiddellijk in haar kaarten kijken. In het inferno van New York werden de zekerheden van de vorige eeuw weggeblazen en nieuwe spelregels afgekondigd. De ‘war on terror’ werd het nieuwe alfabet waarin het beleid voortaan werd neergeschreven en waarin de waarheden van vorige decennia hertaald en herijkt zouden worden. Plots waren er andere prioriteiten. Zelfs de financiële crisis van 2008 slaagde er niet in de nieuwe hiërarchie van beleidsdoelen te doorbreken. Vlugger dan gewenst verdween de zorg voor duurzaam geld en krediet, alsook de bekommernis voor een wat fatsoenlijker herverdeling van kansen en rijkdom, naar de achtergrond. De focus lag nu op veiligheid en strijd tegen terreur. Tegelijkertijd werden begrippen ontrafeld die Europa na de horror van twee wereldoorlogen weer hoop en toekomst gaven. Verbinden, federeren en gelijkheid raakten in onbruik en werden ingeruild voor de verbale bomgordels van weleer: naties, splitsen, grenzen.