Patti Smith, de grote dame van de punkexplosie of zo je wil de vrouwelijke Lou Reed mag dan bijna zeventig zijn, ze stond strijdlustig op het podium op Jazz Middelheim.
Bij de song ‘Southern Cross’ riep ze op om de stoelen te negeren en zette ze de tent op haar kop. Gekleed in dat eeuwige zwarte jasje, met lange ijzergrijze haren en een oude versleten jeans bouwde ze haar set op naar een vlammende maar te voorspelbare rockfinale, met zelfs het uitgewrongen ‘Because the night’. Al stond de tent in lichterlaaie.
De moeder van de rockpoëten stak van wal met een gedicht ‘Birdland’. En daarna serveerde ze songs uit haar rijke oeuvre. Al stopte ze er nog enkele gedichten tussen zoals ‘Holy’ van Allen Ginsberg en omdat de dag een hommage was nog een gedicht voor de vorig jaar overleden Ornette Coleman. Er was ook een song voor modeontwerpster Ann Demeulemeester. Smith heeft zowel haar boosheid als haar verwondering behouden. Het lijkt wel of ze nooit uitgeblust zal zijn.
