Stuyven is na Edward Theuns de tweede debutant op rij die zich toont bij Trek-Segafredo. Even leek hij op weg naar een stunt, maar zijn aanval strandde op 450 meter van de finish. “Jammer”, zei hij, “ik was er heel dicht bij, maar het lukt net niet. In de Tour krijg je niet zo vaak kansen. Misschien komt die kans wel niet meer terug, al wil ik het wel nog eens proberen.”

In Kuurne-Brussel-Kuurne van dit jaar won hij met een mooie solo. “Ik heb daar zeker aan gedacht, maar ik wist wat me te wachten stond in het slot. We hadden de videobeelden gezien van de laatste vijf kilometer. Ik wist dat het lastig ging zijn. Je probeert het wel, maar dit is een heel sterk peloton, met renners die specifiek kunnen uitpakken op zo’n klim. Mijn benen ‘ontploften’ gewoon op het eind. Die slotklim was gewoon te steil, ik voelde mijn benen leeg lopen en je weet dat ze ook achter je komen met volle snelheid, dus dan besef je wel dat het moeilijk wordt.”

Nochtans was het niet meteen het plan om in een ontsnapping mee te gaan. “Niet echt, maar ik volgde gewoon. Ik hoopte nog dat er nog wat meer jongens zouden aanpikken, maar het bleef bij vier koplopers. Een jongen van Bora was wat minder, maar met de anderen draaide ik wel goed rond. Ik heb ook niet te zot gedaan. Pas in de laatste 40 kilometer ben ik echt voluit gegaan.”

En op 8,5 kilometer van het eind liet hij zijn medevluchters achter. “Ik voelde me soms heel goed tijdens de etappe, maar op bepaalde momenten ook minder, maar dan denk je gewoon: die andere jongens hebben ook pijn, ik moet er voor gaan en uiteindelijk voelde ik me wel de sterkste. Vooral op het eind voelde ik dat de anderen hun kopbeurten minder krachtig en minder lang werden, ze door hun beste krachten heen zaten, dus besloot ik alleen te gaan.”

“Het is jammer dat je dan zo kort bij de finish strandt”, eindigde hij, “die bergtrui is een troostprijs, maar ik ben toch wel ontgoocheld. Dit is de Tour, zoveel kansen krijg je niet. Misschien komen er wel geen meer, maar ik wil het wel nog eens proberen. Ik wilde me graag tonen in de Tour, dit is alvast een mooi begin.”

Sagan: “Ik wist niet dat ik gewonnen had”

Na heel wat tweede plaatsen was het eindelijk weer raak voor Peter Sagan in de Tour. Van 2013 was het geleden dat hij er nog eens kon winnen, nu heeft hij meteen de dubbel beet. Een ritzege en geel. “Ik ben zelf verrast”, sprak hij. “Ik dacht dat er nog twee vluchters voorop waren.”

Voor Sagan is het zijn eerste gele trui. “Die regenboogtrui staat me al heel goed”, grapte hij, “maar om ook eens het geel te mogen dragen, daar ben ik wel heel trots op. Dit is toch wel speciaal. Ik heb hier lang op moeten wachten. Het is nooit gemakkelijk om te winnen, maar ik laat nooit de moed zakken. Mijn voorjaar was al heel goed”, zei de winnaar van Gent-Wevelgem en de Ronde van Vlaanderen”, ik heb daarna kort vakantie genomen en vooral hard gewerkt. Winnen is nooit gemakkelijk en ik deed dit vandaag ook niet alleen. Wat Roman (Kreuziger) voor mij deed op die slotklim, zo lang op kop sleuren, is ongelooflijk. Hij zette me perfect af in het slot. Daarna viel het een beetje stil, keek iedereen naar elkaar en begon ik zelf met mijn sprint. Alaphilippe kwam nog heel kort en ik ben blij dat ik hem nog kon afhouden.”

Sagan won in 2012 drie ritten in de Tour, in 2013 bleef het bij één rit en daarna stond hij droog. Wel won hij vier keer de groene trui op rij. “Net zo goed was ik hier vandaag weer tweede geworden”, zei hij, “Ik neem de dingen zoals ze komen, ik geloof in mijn lot en vind plezier in mijn job. Mijn eerste twee profjaren waren stresserend, daarna ging het beter en ik amuseer me nu.”

Opnieuw ging Sagan niet uit de weg dat het er gevaarlijk aan toe gaat in het peloton. “Nu draag ik die gele trui, maar misschien ben ik er na morgen al niet meer. Er rijden jongens rond in het peloton op een manier alsof het leven niet van belang is. Het is ongelooflijk, een groot verschil met mijn eerste Tour. Je weet nooit of je er de volgende dag nog bij bent. Ik ben wereldkampioen, maar dat geeft me geen speciaal statuut. Niemand kijkt daar naar. In de koers zijn er jongens die er gewoon hun hoofd bij verliezen, er zijn steeds meer domme valpartijen, zeker als het regent. Vroeger was er meer respect. Als een renner vroeger iets doms deed, kreeg hij een bidon naar zijn hoofd. Nu is dat helemaal veranderd.”

Hij betreurde het tijdverlies van teammaat Alberto Contador “Het is jammer dat hij twee dagen op rij pech heeft”, zei hij, “Tony Martin viel op Contador, ik zag het gebeuren, ik reed naast Alberto. Het is jammer dat hij 48 seconden verliest, maar de schade valt nog mee. Als hij sterk is, kan hij nog vechten voor de gele trui.”

Van Avermaet: “Ik ben niet op mijn waarde geklopt”

De ontgoocheling droop er af bij Greg Van Avermaet (BMC) na zijn achtste plaats in de tweede rit, gewonnen door Peter Sagan. “Ik laat me insluiten”, verklaarde hij. “Het is jammer dat ik mijn eigen sprint niet kon rijden.”

Van Avermaet heeft niet zoveel kansen in deze Tour om een rit te winnen en zondag lonkte bovendien het geel. Een kans die nu verkeken is. Het duurde het toch een tijdje vooraleer hij de ontgoocheling van zich af had gefietst tijdens de cooling down. “Ik zat ideaal geplaatst op die laatste klim, in het wiel van Sagan, die achter Kreuziger zat die tempo maakte. Daarna liep het mis. Jammer, want ik voelde me heel sterk. Ik had zelfs nog wat in de tank. Ik zag Valverde langs me gaan, probeerde bij Rodriguez aan te pikken, maar die viel gewoon stil en toen zat ik ingesloten, op zo’n 300 meter van de finish. Dan moet je beginnen sprinten vanop de tweede rij. Dat is te ver.”

“Ik voel me niet geklopt op mijn waarde, want ik kon gewoon niet meedoen voor de zege. Jongens voor me vielen stil, ik moest wachten wachten en wachten, maar de finish was vlakbij. Had ik in Sagan zijn wiel gezeten, maakte ik meer kans. Als ik hem dan niet had kunnen passeren, dan was ik op mijn waarde geklopt. Nu kreeg ik gewoon mijn kans niet. Het is moeilijk om hier mee te leven. Dit was mijn beste kans op een zege en die is nu voorbij. Mijn conditie is echt goed, als ik mijn sprint gewoon kan lanceren, denk ik niet dat er nog veel jongens me voorbij waren gegaan.”

“Mijn Tour is nog niet voorbij, maar ik had liever hier meegesprint voor winst of voor een plaats in de top drie. Nu doe ik niet eens mee en de kans op geel is ook voorbij.”

De gemiste kans deed denken aan de etappe naar Le Havre in de Tour van vorig jaar, toen Van Avermaet ook te lang wachtte om zijn sprint in te zetten en afstemde op Sagan. Die werd tweede, Van Avermaet vijfde en Stybar won finaal. Na afloop stelde Van Avermaet toen dat hij beter zijn eigen sprint had gereden er er lessen uit had getrokken. Een paar dagen later zette hij dat ook om in winst en won hij in Rodez. “Het was een lange sprint, ik had het gevaar gezien, maar ik had inderdaad misschien beter gewoon zelf aangezet, maar dat is praat achteraf. Laat ons hopen dat ik nu ook nog een tweede kans krijg”, besloot hij.

Theuns treurt niet om verlies witte trui

Edward Theuns is zijn witte trui van beste jongere kwijt. Theuns werd in de tweede rit 76e, op 1:39 van winnaar Sagan en verliest zijn trui aan de tweede in de uitslag van de rit, Julian Alaphilippe (Etixx - Quick Step). Hij staat nu op een 14e plaats in het jongerenklassement, op 1:45. Ploegmaat Stuyven staat nog voor hem, op plek 11, op 1:03. “Die finish was gewoon te lastig voor mij”, gaf de Gentenaar toe, “ik begon als derde of zo aan dat klimmetje, maar mijn benen liepen meteen leeg. Het ging te rap bergop.”

“Cavendish moest lossen, ik volgde met hem. Ik was nochtans goed geplaatst, maar als die explosieve renners aanzetten bergop moet ik gewoon passen. Daarvoor draag ik te veel gewicht met me mee. Ik wist dat het niet gemakkelijk zou zijn om die trui te verdedigen, ik heb het geprobeerd, maar het is geen ramp om op zo’n klim te moeten lossen. Hopelijk kan ik mij in deze Tour nog eens tonen. Dit is al veel meer dan ik voor de start voor ogen had.”

“Het is jammer dat Jasper zo dicht bij de meet gegrepen wordt”, vervolgde hij nog, “als je er zo dicht bij bent, is dat frustrerend. Ik volgde het via de oortjes, het was echt spannend, jammer voor hem. Hij heeft nu wel de bolletjestrui en prijs van de Strijdlust. Toch een troostprijs. We liggen hier blijkbaar op een straffe kamer. Dat we dat in onze eerste Tour voor mekaar krijgen.”