Alice Dutoit haalde het maximum uit haar veertig minuten.
Ze verleidde met haar krachtige, een beetje oud klinkende sopraan, gooide haar hit ‘Easy come easy go’ als derde nummer in de strijd, in een stevige houseversie die het publiek zo vroeg al aan het dansen kreeg, en bleek een energieke en ontwapenende frontvrouw , die al dansend regelmatig een tik uitdeelde aan het futuristische percussie-instrument dat centraal op het podium stond. Er stonden overigens flink wat keyboards op het podium, haar gitarist en vooral haar bassist hadden voortdurend vier handen nodig. Het is dan ook geestig dat het grootste gejuich kwam toen ze in ‘Mystery light’ een solo gaf op een goeie ouderwetse trommel, die ze achteraf zelf weer opruimde. The Barn zat vol omdat het net geregend had, maar toen de zon doorbrak, bleef iedereen staan: dat zegt genoeg.