Een grote groep stakende cipiers van de Brusselse en Waalse gevangenissen zit gewoon thuis, met een doktersbriefje. Wie staakt, krijgt een stakingspremie en verliest dus loon. Wie ziek is, wordt doorbetaald. De mensen met een vast statuut belanden ook niet na een maand op het ziekenfonds, zoals de contractuelen.
De minister van Justitie, Koen Geens (CD&V), bevestigt dat er sinds het begin van de staking dubbel zoveel zieken zijn. ‘Hun aantal is de voorbije vier weken geëxplodeerd’, getuigde Frédéric De Thier, de directeur van de gevangenis van Marche-en-Famenne op de RTBF. In Lantin zijn 207 van de 650 cipiers ziek.
Het Nieuwsblad deed een rondvraag bij Brusselse en Waalse gevangenissen, waar nu al bijna vier weken gestaakt wordt. Verschillende directeurs en ingewijden binnen het gevangeniswezen verklaarden, anoniem, dat tot meer dan de helft van de stakende cipiers officieel ziek is. Een deel van de zieken zouden werkwilligen zijn die de confrontatie met de stakersposten niet aandurven.
Deze ‘stakersziekte’ blijkt al jaren te bestaan, maar komt nu in beeld door het aanslepende conflict tussen de cipiers en minister Geens. Een gevangenisdirecteur: ‘De stakers klagen de penibele omstandigheden aan waarin gedetineerden zitten. Zelf zitten ze ongegeneerd thuis, met behoud van hun loon. Dat ze betere werkomstandigheden willen, akkoord, maar dat ze profiteren van het systeem gaat te ver.’
De controles door de artsen van Justitie op oneigenlijk ziekteverlof blijken weinig efficiënt.
‘Verscherp daarom de controles’, zeggen Kamerleden Sophie De Wit (N-VA) en Carina Van Cauter (Open VLD).
De vakbonden willen geen cijfers over afwezigen bevestigen. Ze wijten de vele afwezigen aan de slechte werkomstandigheden, de lastige uren, en de stress en agressie in de gevangenissen.
Een vakbondsman geeft wel toe dat een ziektebriefje beter is voor de vakbondskas, waaruit de stakingspremies moeten worden betaald.
