DAG 1

Ik sta aan het begin van mijn reis doorheen Mexico-Stad en word overspoeld door een enorme hoeveelheid aan visuele impulsen. Mensen worden de stad ingezogen, de straten krioelen van activiteit, het geluid lijkt nooit te stoppen. Ik loop erg makkelijk verloren in dit grote mierennest, maar probeer me onder te dompelen in het ritme en me te laten verrassen door deze grootstad. Overschouwen en inzoomen op een plek die vibreert door kleuren en contrasten. Wat is het meest absurd: een proper georganiseerd zicht vanuit een kantoor op de gigantische stad, of een straat waarin de chaos van het dagelijkse leven zich manifesteert?