Het Grondwettelijk Hof heeft geoordeeld dat Delphine Boël haar vordering om koning Albert II te dwingen haar te erkennen, kan voortzetten. Boël zelf zei tegenover VRT 'dolgelukkig' te zijn met de uitspraak. 'Ik kan het amper onder woorden brengen.'
Boël had in 2013 bij de burgerlijke rechtbank van eerste aanleg in Brussel een vordering ingesteld. Ze claimde dat Koning Albert II haar biologische vader was en wilde erkend worden als zijn dochter. De rechtbank had daarop een advies gevraagd aan het Grondwettelijk Hof, omdat Boël volgens het Burgerlijk Wetboek voor haar 22ste naar de rechter had moeten stappen of ‘binnen het jaar waarin duidelijk wordt wie je vermoedelijke vader is’.
‘Maar’, zei Alain de Jonge, de advocaat van Delphine Boël, eerder, ‘in een zeer gelijkende zaak uit 2011 heeft het Grondwettelijk Hof geoordeeld dat de leeftijdsgrens niet absoluut is.’ En het Grondwettelijk Hof heeft nu ook in deze zaak geoordeeld dat Boël niet ‘te laat’ kwam.
Het Hof moest in principe ten laatste in januari 2016 zijn arrest kenbaar maken. Nu gaat het weer naar de burgerlijke rechtbank. Daar kan Boël een nieuwe erkenningpoging wagen.
De Jonge herhaalde in het verleden meermaals dat het zijn cliënte niet om status of centen te doen is: ‘Haar smeekbedes om publieke erkenning zijn steevast op een muur gestoten. Daardoor restte ons slechts deze oplossing.’
Tweede vraag
Het Grondwettelijk Hof heeft ook nog een tweede vraag beantwoord. Het betreft een vraag over het ‘bezit van staat’: primeert dat boven het grondwettelijk recht van kinderen om hun ouders te kennen, waarop Boël zich beroept? Het bezit van staat is een juridisch begrip dat verwijst naar de feitelijke situatie waarbij Delphine jarenlang de familienaam van haar ‘sociale vader’ – Jacques Boël – heeft gedragen en ook door de buitenwereld als zijn dochter werd gezien.
Ook hier kreeg Boël gelijk van het Hof: ‘Voor de enen is het “bezit van staat” absoluut en mag men niet te veel met het gezin rommelen. Voor de anderen weegt de biologische werkelijkheid en het belang van het kind zwaarder door. Wij beroepen ons uiteraard op dat laatste’, had de Jonge daar eerder over gezegd.
'Ik ben zo gelukkig en voel zoveel emoties tegelijk, ik kan er amper over praten. Meer nog omdat het kinderen zal helpen die in dezelfde situatie zitten, al is mijn geval natuurlijk ietwat apart' reageerde Boël op de uitspraak.
