Vlaanderen wil sneller van zijn asbest af, maar er is te weinig plaats om al dat afval te storten. De afvalstoffenmaatschappij Ovam hoopt dat technologie soelaas kan bieden.
Asbest is een schadelijke, kankerverwekkende stof. Het gebruik ervan werd in 2001 verboden in België, maar de stof zit nog overal. In woningen, fabrieken, scholen, overheidsgebouwen of ondergrondse leidingen (zie grafiek), waar asbest de vorm aanneemt van golfplaten, dakleien, gevelbekleding of isolatie. Alles samen zo’n 3,7 miljoen ton asbesthoudend materiaal, schat de Openbare Vlaamse Afvalstoffenmaatschappij (Ovam).
Daar willen we van af. De Vlaamse regering besliste in oktober vorig jaar om asbest versneld te verwijderen. Tegen 2040 moet Vlaanderen asbestvrij zijn, klinkt het. Die datum kwam uit de bus na een kosten-batenanalyse. Maar als het beleid geen tandje bij zet, zitten we er nog tot 2070 mee. ‘Hoe langer we wachten, hoe moeilijker de verwijdering wordt en hoe hoger de kosten oplopen’, zegt Jan Verheyen van de Ovam.
Dat het sowieso een dure operatie wordt, is zeker. Hoeveel ze zal kosten, kan Verheyen nog niet zeggen. ‘Het staat wel vast dat alle betrokkenen – overheid, burgers, bedrijven – hun deel zullen moeten dragen.’
En waar moet al dat asbestafval heen? Jan Verheyen geeft toe dat er een probleem is. ‘Vandaag wordt asbesthoudend afval gestort op speciaal erkende stortplaatsen. Er is tot dusver al zowat 830.000 ton gestort. Er kan nog ongeveer 1,8 miljoen ton gestort worden voordat de beschikbare capaciteit opgebruikt is. Dat is dus niet genoeg om de geraamde 3,7 miljoen ton aan te kunnen.’
De Ovam hoopt dat technologische evolutie een alternatief zal aanreiken. Er lopen haalbaarheidsstudies naar vernieuwende technieken voor de verwerking van asbesthoudend afval waarbij de asbestvezels terug omgevormd worden tot onschadelijke vezels.
