‘De mens is een slordige molecule’

28 februari 2015 om 02:50 uur | Filip Rogiers, foto’s Fred Debrock

Walter van den Broeck (73) heeft zijn laatste roman geschreven. Al sluit hij niet uit dat er nog een voorlaatste volgt. De vreemdelinge is een grimmig sprookje over Het Leven, die ‘leegte tussen twee aanhalingstekens’. Luchtig voorwaarts: ‘We weten dat we doodgaan, maar elke ochtend doen we alsof dat niet zo is.’

Filip Rogiers, foto’s Fred Debrock

‘Luister, wat hoort u?’ Knisperende nagels? ‘Fout, dat is de Nincompoop. Mijn kleinkinderen hebben er tot hun 10de in geloofd. Het is een insect met voetbalstuds aan’

Snel

‘Als ik hier in de tuin een rots leg, ligt die daar over 200 jaar nog. Met een baby kan ik dat niet doen'
‘Ik vergelijk het met een salami. Die verdwijnt schijfje per schijfje. Als je 90 bent, schiet er niet veel meer van over’
‘Eigenlijk is het leven een voortdurend epibreren. En op het eind daarvan kom je tot de essentie: het is niets’

‘Het was bepaald overmoedig dat ik al die boeken hier naar mijn hol sleepte’, zwaait hij met een brede armbeweging naar de vele duizenden ruggen achter en rond hem, op elke verdieping van ...