‘Maar wat gaat het traag, dat lange verdriet tot afscheid’, schrijft grafisch kunstenares Ephameron in haar jongste boek, Wij twee samen. Ze heeft het over het langgerekte afscheid van haar vader, een hoogleraar kunstgeschiedenis die op zijn 56ste getroffen werd door afasie – een spraakstoornis – en daarna dement werd. ‘Wij twee samen’: dat zijn de laatste samenhangende woorden die hij tegen haar zei. De illustratrice brengt een heel persoonlijk relaas in woord en beeld over wat haar vaders ziekte teweegbrengt bij hemzelf en zijn nabije omgeving. Zijzelf, haar twee zussen en hun moeder besluiten hem thuis te verzorgen. Een gelukkige beslissing, waardoor hij veel langer stabiel blijft dan de artsen hadden voorspeld, maar voor zijn mantelzorgers is het emotioneel zwaar en kost het handenvol energie.