Van Aert: 'In het begin liep het nochtans goed. Mathieu ging wel zeer hard, maar ik bleef in zijn wiel. Maar dan ging mijn ketting er voor het eerst af. Dat was eigenlijk geen onoverkomelijk probleem. En in de tweede ronde was het weer van dat. Maar ik dacht nog altijd dat ik zou kunnen terugkomen. Maar in de derde ronde wilde ik te snel terugkeren, nam ik een bocht net voor de eerste materiaalpost te snel en viel ik hard op mijn schouder, aan de kant van mijn schouderbeenbreuk. Ik heb een ronde nodig gehad om daarvan te bekomen, en op dat moment had Mathieu al vijftig seconden voorsprong. Dus heb ik eigenlijk een hele wedstrijd lang moeten achtervolgen.'
'Of ik dan nog geloofde in een podiumplaats? Ik dacht dat het moeilijk zou worden, want ik zag niemand voor me uit rijden. Maar dan haalde ik Meeusen en Vantornout terug, en aan de streep zag ik dat ik zesde was. Dus ben ik voluit voor die medaille gegaan. Mijn plan op voorhand was om altijd te blijven gaan en zeker niet op te geven, maar het is toch jammer dat ik er niet samen met Mathieu een mooie race van kon maken. Hij was vandaag ook gewoon zéér sterk, hij is een mooi wereldkampioen. Hij zal die trui een jaar lang tonen. Wat mijn gefrustreerde gebaar betekende toen ik over de meet kwam? Wel, ik had Mathieu een hele cross niet meer gezien, maar in de laatste rechte lijn zie ik hem nog net in de bocht rijden. Daarom zat er veel frustratie in dat gebaar: ik wist dat ik veel had ingehaald. Normaal doe ik altijd mee voor goud: halverwege reed ik steeds de snelste rondetijden, dat zegt toch ook iets.'
'Een podiumplaats? Dat is niet belangrijk. Dat staat morgen in de krant maar tegen volgende week is iedereen dat weer vergeten. Ik was vandaag super: ik moet met deze superbenen altijd wereldkampioen worden. Maar het zat gewoon allemaal tegen: ik ben ook nog eens lekgereden in de laatste ronde, waardoor ik bijna die tweede plaats kwijt was. Ik heb het gevoel dat ik mijn kansen niet heb kunnen verdedigen. Ik ben zwaar teleurgesteld: ik heb hier goud verloren.'
'Of ik een fout heb begaan door te starten met mijn nieuwe blauwe fiets? Dat is natuurlijk makkelijk gezegd na afloop. Maar ik keek er écht naar uit om ermee te rijden: Niels (Albert, ploegleider, nvdr) had me een nieuwe fiets beloofd voor het WK, maar ze hadden me wijsgemaakt dat dat niet mocht op een wereldkampioenschap. Dat vond ik klote. En toen ik hier aankwam stond daar opeens een unieke, mooie, blauwe fiets te blinken. Dus dat was dan weer een mentaal voordeel. Ik weet eerlijk gezegd niet wat het probleem was. Ik denk dat er te veel modder tussen de ketting en de plaat zat.'
'Ja, ik reed voor met een enkelvoudige plaat, en dat was in het verleden een dubbele. Maar ik had er al een paar keer mee gereden, en er was geen enkel probleem. Maar we moeten nu niet met modder gaan gooien. En het was toch vooral de val die me last heeft bezorgd, niet de kettingproblemen. En dat was mijn eigen schuld: het lag er daar vettig bij en ik ben er te onstuimig ingereden. Ik had misschien ook al na mijn eerste kettingprobleem moeten wisselen, dan had ik het daarna misschien niet meer voorgehad. Maar ik wilde vooral snel weer aansluiten.'
'Ik reed vandaag trouwens ook met heel speciale tubes, en daar voelde ik me super bij. Niels had nog oude Michelins liggen die niemand anders had en die niet meer te verkrijgen zijn. Ik heb er een paar keer mee getraind en had er superveel grip mee.'
