Melanie De Biasio trad op voor een meute ongeduldige WK-supporters die al post hadden gevat om later de match in KluB C van op groot scherm te volgen.

Interessante manier om aan publieksverbreding te doen, denken we dan. Hoewel de joelende, in onze nationale driekleur ondergedompelde feestvarkens wellicht eerder iets als Major Lazer hadden kunnen gebruiken. Zwoele nachtclubjazz tussen Sade en Nina Simone? Je kan je er moeilijk bij aan een polonaise wagen.

De uit Charleroi afkomstige, in Brussel residerende zangeres liet het niet aan haar hart komen. Ze dompelde ons onder in de unheimliche, Lynchiaanse duisternis van haar debuut No deal.

Niet gemakkelijk om voor zo'n rumoerig publiek een festivalvreemd universum te creëren: waar introspectie, geduld en geruisloosheid het Hoogste Goed vormen.

Nu ja, hadden de programmatoren van Rock Werchter misschien verwacht dat deze muziek hier perfect tot zijn recht zou komen? LOL, dachten we zo.

Chapeau voor de serene De Biasio. Ze zong haar fraaie, uitgesponnen songs haast bewegingloos. Deed wat ze altijd doet. Wie zich liet opslokken door haar wereld, bezeerde zijn zieltje vast.

 

Wist je dat je ook zonder abonnement elke maand 3 betalende  plus-artikels kunt lezen?

Meld je aan en lees gratis ›

Vul je e-mailadres en wachtwoord in