De Amerikaanse nam haar eerste plaat op op gebruikte cassetjes, maar haar songs kun je bezwaarlijk recyclage noemen: Merrill Garbus schept een heel eigen universum, met invloeden uit Afropop, indie, folk en elektronica. Op het podium werd Garbus, zelf op percussie en effecten, bijgestaan door bassist-toetsenist Nate Brenner, een percussioniste en twee hyperkinetische zangeressen.

Haar verknipte beats mikten op de dansbenen, maar troffen in een halfvolle tent maar uitzonderlijk doel. Wat wel alle kanten op hopte, was Garbus' extreem wendbare stem. Indrukwekkend, maar omdat ze zoveel aandacht naar zich toe zoog ging het op de duur ook wat vervelen. Zet Tune-Yards met een vette bas in een klein broeierig tentje en je krijgt met wat geluk een spannend feestje, maar de clubtent op Werchter bleek een maatje te groot. Jammer.