Goed, zijn recept is beproefd, kleine, veelal akoestische liedjes over het alledaagse leven, maar de zingende surfer maakte er een mooie belevenis van. 'Sitting, waiting, wishing', 'Radiate' en 'Better together' waren hondsmooi in hun eenvoud. Een gulhartig publiek zong maar wat graag mee.

De zongebruinde Johnson - we kennen geen popster die er zo relaxed uitziet, alsof hij permanent op vakantie is - gordde ook zijn elektrische gitaar om. Met de ritmische slaggitaar van Buddy Holly's 'Not fade away', dat in 'Mudfootball' verstopt zat, nam hij de hele tent op sleeptouw. Wat later kwam er zowaar een stuk 'Whole lotta love' voorbij.

Toen de toetsenist vanachter zijn barpiano kroop om de zanglijn van 'Wasting time' soulvol over te nemen, gingen de haren op onze armen rechtopstaan. Wat een gloed!

Buiten was het intussen pikdonker, maar Johnson deed binnen de zon volop schijnen. We kregen gelijk trek in 'Banana pancakes', en zie, ze werden overheerlijk geserveerd.

Dat de solo gebrachte toegift 'Do you remember' verstoord werd door het intussen op gang geschoten partygeweld van Major Lazer, kon de pret niet bederven. Heerlijk concert.