Je hoeft maar een paar elementaire principes goed onder de knie te hebben. Verliezen vroeg in de kiem smoren, de positie in winnaars systematisch opkrikken, risico beheersen en de nodige discipline aan de dag leggen om dit alles systematisch te blijven doen.

Maar dan nog is het niet makkelijk. Naast onze eigen psychologische opmaak - die ons hierbij systematisch voor de voeten loopt - is het ook geen zero sum game,  zoals dat heet. Zowel de verliezer als de winnaar betalen bij uitvoering van hun order immers transactiekosten. Wat de een verliest is dus niet wat de ander wint! Deze kosten bestaan enerzijds uit een commissie voor de broker - de instelling die het order ter uitvoering op de beurs brengt - en anderzijds een belasting genaamd de beurstaks. Sommigen spreken van ‘pesttaks’ gezien de verhoging ervan naar een exuberante 0,25%.

Die kosten zijn een feitelijk gegeven en eigen aan het handelen in aandelen. Veel beleggers gaan er dan ook mee om als met slecht weer. Ze klagen erover maar daar blijft het bij. Wie winst uit de beurs haalt heeft er daardoor wat minder en wie verlies ten deel valt lijkt dit het minst van de zorgen. Toch zijn deze een sluipend gevaar voor portefeuille en rendement. Dit oud zeer kan echter met enkele kneepjes van het vak goed behandeld worden.

Commissie omlaag

Tenzij je naar andere dan de aandelenmarkten gaat kijken, zullen commissies niet meteen uit je gezichtsveld verdwijnen. Toch staan deze kosten al een tijd onder druk door het ondertussen rijpe internetbeleggen en de komst van low cost brokers.

Afhankelijk van broker en markt waarlangs men aandelen gaat verhandelen kunnen commissies gevonden worden die ondertussen zo laag zijn als $1 per transactie in de V.S. tot €4 hier in België. Het loont dus absoluut de moeite de goedkoopste broker te zoeken. Zelfs het verschil tussen enkel Belgische instellingen kan al maar liefst 20 tot 25 euro per transactie schelen. Voor een langetermijnbelegger die acht transacties per jaar doet, is dit al snel 200 euro (vier posities met telkens één verkoop en aankoop). Voor een portefeuille van 10.000 euro betekent dit een jaarlijkse start op -2%. En dan hebben we het nog niet gehad over compleet losgeslagen zaken als bewaarlonen en andere administratieve kosten die sommige instellingen nog steeds verzinnen.

Maar het kan erger, want wie anno 2014 nog steeds procentuele commissies betaalt op basis van het bedrag van de transactie, zal het wellicht nooit begrijpen. Als jij goed belegt, profiteert je bank of broker daarmee nog eens extra terwijl jij al het risico neemt. Hopelijk zijn beleggers bij het lezen hiervan enkel nog verbaasd dat zoiets zelfs nog bestaat.

Veranderen van broker kan u tenslotte ook gratis toegang geven tot alle tools die u als belegger nodig heeft!

Kies je broker wijs en wees niet bang om te verleggen. Een goeie broker heeft alle tools en data, lage commissies en is verder kosteloos.

Beurstaks buiten

Naast commissies zijn het de beurstaksen die langzaam je portefeuille leegzuigen. Voor elke aan- en verkoop betaal je in België immers 0.25% op het totaal verhandeld bedrag. Dat lijkt op het eerste zicht weinig, maar dat is het zeker en vast niet.  Beleggers dienen zo minstens 0.50% per belegging te halen (exclusief commissies) om eenvoudigweg “break even” te draaien. Bovendien betekent dat, dat wie goed belegt ook meer belastingen betaalt. Tot slot is het niet de netto winst die belast wordt. Vadertje staat profiteert dus zowel van verliezers als winnaars.

Wie bijvoorbeeld 5 aankopen doet van 1000 euro en er in slaagt die elk terug te verkopen aan 1200 euro, betaalt in totaal 27,5 euro beurstaks op een winst van 1000 euro. Dat is 2,75% van dat rendement dat ingeleverd dient te worden. Voor een portefeuille van 5000 euro (aldus volledig belegd in 5 posities van bij aanvang EUR 1000) is dat 0,55% van het kapitaal dat aan beurtaksen verdampt. Wie er niets van bakt en al die beleggingen ziet dalen naar 800 euro, betaalt evengoed 22,5 meer. Een extra verlies van  0,45 procent(punt). Wat het verlies uitdiept met 2,25%.

Gelukkig bestaat er tegen deze piranha-taksen een afdoend middeltje. Er bestaan namelijk financiële producten die het prijsverloop van aandelen, grondstoffen en munten nagenoeg perfect volgen maar waarop deze taks niet van toepassing is! Bovendien betaal je er niet meer commissie op dan bij de aanschaf en verkoop van hun onderliggende waarde. CFD’s of contracts for difference zijn daar een voorbeeld van.

CF wat?

Een CFD is een contract waarbij u zelf geen eigenaar bent van de aandeel maar er wel zo goed als alle rechten op hebt via een contract met een broker. Zo ontvang je er de dividenden van maar heb je geen stemrecht op de algemene vergadering. Bovendien heb je een zeer lage dekking nodig. Soms maar tot 10% van de tegenwaarde van de aandelen. Een gevaar voor wie niet met risico kan omgaan, maar mooi meegenomen als hefboom voor wie daar wel controle over heeft. Bovendien hoef je ook helemaal niet méér risico te nemen dan dat wat je met de aandelen zelf had gewild.

Zoals de naam aangeeft wordt in real-time het verschil verrekend in je portefeuille ten opzichte van de vorige prijs en wordt dat verschil bijgestort of afgetrokken van je rekening. Het is dus net zoals je een positie in het onderliggend aandeel zou zien fluctueren in je portefeuille maar onderweg heb je zoals gezegd enkel een percentage dekking nodig. Je geld kan dus rustig geparkeerd worden in vastrentende alternatieven zoals een spaarboekje (nou ja) of obligaties wat het netto rendement zal opkrikken. Keerzijde van de medaille is wel dat je per dag dat de CFD in je bezit is een interest betaalt op het deel dat jij niet zelf financierde. Die interest bedraagt ongeveer 2,61% op jaarbasis (afhankelijk opnieuw van broker tot broker en van internationale rentevoeten). Maar dat hoeft geen probleem te zijn als je het kantelpunt kunt bepalen wanneer zo’n interest zwaarder begint door te wegen dan de ontweken beurstaks.

Bij posities die langer dan twee maanden worden aangehouden (bij 2,61% is dat 70 dagen om precies te zijn) halen deze rentekosten de vermeden beurstaks in en was het voordeliger geweest om gewoon de aandelen aan te schaffen en de beurstaks te slikken. Maar daar zitten we niet mee. Want verliezers zijn doorgaans veel eerder dan dat duidelijk (en buiten), terwijl posities in winnaars kunnen worden verschoven naar optiecontracten of andere producten om ze verder bij te houden. Daarbij heb je dan ook nog eens het voordeel dat risico haarfijn kan worden afgebakend. Iets wat met aandelen nooit helemaal mogelijk is.

Wie het kleine niet eert …

De succesvolle belegger gaat voor alle kleine zekerheden die er te vinden zijn. In dit geval het vermijden of beperken van kosten. Zoals (bijna) steeds eindig ik dus ook dit artikel met de vaststelling dat slechte tijden op de beurs niet bestaan, enkele een slechte voorbereiding.

Meer informatie over dit alles, hoe u aan de slag kunt met CFD’s om beurstaks te vermijden, waar de laagste brokertarieven en professioneel gereedschap gratis te krijgen zijn, is te vinden op de website van Dirk Vandycke.