Als student deed ik ooit twee weken vrijwilligerswerk in Baskenland. We reden er vrijwel zonder een cent op zak naartoe in een aftandse auto en sliepen in bijzonder primitieve omstandigheden in het vervallen huis dat we zelf moesten verbouwen. Maar op de gastvrijheid van de dorpsbewoners stond geen maat. Ze nodigden ons thuis uit voor typisch Baskische – uitgebreide – maaltijden of kwamen aandraven met het nodige om feest te vieren. Zo dronken we er op een avond eens de volledige biervoorraad van een gastheer leeg, waarop die zich verplicht voelde om zijn flessen patxaran (de nationale drank, een soort pruimenjenever) aan te bieden.