Volgens Siegfried Bracke was de voorbije opvangcrisis communautair. 'Langs beide kanten van de taalgrens lopen de meningen zo compleet uit elkaar. Als je al geen flamingant was dan word je het hierdoor. In elk ander land heeft asiel en migratie niks te maken met communautaire problemen. In dit land wél, helaas.'

'Het probleem wordt gewoon niet aangepakt. De oplossingen die nu worden voorgesteld, zijn schijnoplossingen, net als met de begroting. Deze regering kiest niet. Ze doet alsof. Het zijn the great pretenders.'

Maar Bracke vindt dat ook de Vlaamse regering niet altijd keuzes maakt. 'Ik heb dat trouwens al eens gezegd, wat mij toen niet in dank is afgenomen. Maar ik vind dat de Vlaamse regering een tandje moet bijsteken, zich wat meer wat profileren. Het is mij niet altijd duidelijk waar de Vlaamse regering mee bezig is, eerlijk gezegd.’

In het interview met Het Nieuwsblad geeft hij zijn partij ook nog wat goede raad. Het was hem immers opgevallen dat de partij zich, na de affaire-Muyters, snel in zelfbeklag wentelde.

‘Dat zelfbeklag heeft me eerlijk gezegd ook wat verbaasd. Ik vind: in de politiek moet je onder alle omstandigheden vrolijk en zelfbewust proberen te blijven. Maar de N-VA is een partij die al enkele keren op sterven na dood heeft gelegen. Misschien wordt er nog wat te veel vanuit die situatie geredeneerd. We hebben intussen bijna 30 procent, maar mentaal gedragen we ons daar nog niet altijd naar.’

Bracke huppelt overigens al enkele dagen op krukken door het parlement nadat hij een trapje verkeerd had ingeschat, met een gebroken voet tot gevolg. ‘Helse pijnen heb ik al uitgestaan.'