23.10 uur
Walter vertrekt. Enthousiast neemt hij afscheid van alle medewerkers. Nu zijn tentoonstelling volledig op poten staat, wil hij deze nacht nog aan zijn wintercollectie beginnen. Adieu De Standaard.

22.25 uur
Gevloek op de redactie. Er is belangrijk nieuws van Belgacom (de CEO blijft aan, zijn omstreden medewerkster keert toch niet terug naar het bedrijf) en dat betekent dat de krant nu toch nog aangepast moet worden. Wie zich hier niet mee moet bezighouden, kijkt met een flesje in de hand naar de Europa League voetbal. Of zit in het kantoor van de hoofdredacteur te surfen, in het geval van Walter.

22.10 uur
De proefversie van de krant rolt van de persen. Walter kijkt met toenemend enthousiasme toe. Met ieder blad dat bij de krant wordt bijgevoegd, stijgt immers het kleurgehalte. 

21.30 uur 
De eerste flessen worden ontkurkt. Er weerklinkt gelach op de redactie. Er worden drank en versnaperingen aangevoerd. Er heerst een feeststemming over de goede afloop. Afloop? Niet iedereen deelt in de feeststemming. Onze twee protagonisten, Walter en Paul, staan gebogen over over de computer van lay outster Celine. Zij blijven één en al focus en hebben nog altijd het eindproduct voor ogen. Het eindproduct moet perfect zijn.

‘Nu doorsturen naar de drukkerij’, oppert de andere lay out-verantwoordelijke Johan Dockx. ‘Neen, wacht’, oppert Walters rechterhand Paul, en hij blijft Celine bestoken met aanwijzingen over het artikel van Kate Moss. Hij is niet akkoord met de afmetingen van de foto bij het artikel. ‘Titel op één of op twee kolommen?’ Walter ruikt ondertussen dat de pizza’s gearriveerd zijn en druipt af richting feeststemming.

‘Het is genoeg’ roept nu ook de rest, ‘nu moet het echt naar de drukker’. Paul blijft protesteren, Celine wrijft zich de ogen uit. Uiteindelijk drukt ze op ‘Enter’ en dat was het dan. Paul beseft dat het over is en draait zich om naar het feestgedruis. Er wordt nu geklonken met een frisse pint of een goed glas wijn en met een goed stuk pizza op een zeer geslaagd eindproduct.

19.37 uur
De zenuwen nemen toe. ‘Is Kate Moss er nog niet?’ ‘Het komt in orde.’ ‘Maar ze moest hier al zijn. We hebben haar nu nodig!’ Voor u denkt dat de redactie van De Standaard nog meer hoge gasten verwelkomt vandaag: het gaat hier alleen maar om haar foto.

Walter Van Beirendonck en zijn rechterhand Paul Boudens hebben zich opgesteld achter lay-outster Maryvonne. Ze halen nog twee spelfouten uit de onderschriften. ‘We zien alles, daarom dragen we ook zulke grote brillen’, zegt Paul. Maryvonne wil een nieuwe pagina layouten maar de computer blokkeert. Geen paniek, een collega is met dezelfde pagina bezig. Twee redactrices die aan dezelfde pagina prutsen – dat kan het systeem niet aan.

'Vindt u het nog fijn,' vraag ik. ‘Ja, maar het moet nu wel vooruitgaan’, antwoordt Van Beirendonck beleefd. Paul Boudens heeft een andere mening. ‘Neen, absoluut niet. Al sinds vanmorgen vonden we het vreselijk.’ Humor.

Terwijl Maryvonne zucht en kreunt, stelt Walter haar gerust. ‘Het is geen normale krant, hé. Bij al je collega’s is het goed gegaan, dan zal het hier ook wel lukken.’  

18.35 uur
De zenuwachtigheid neemt toe. Nog een goede twee uur en dan moeten de eerste pagina’s naar de drukkerij. Lay-outster Celine legt de laatste hand aan enkele pagina’s. Maar zo’n laatste hand is vaak de moeilijkste. Vormgever Paul Boudens en Walter Van Beirendonck schuiven mee aan. Het valt op hoe zij al helemaal de terminologie van de Standaard-redactie overnemen. ‘Die foto vind je terug in het fotomapje, ik bedoel fotopot.’ Voelen ze zich al helemaal thuis? ‘Dat is een stap te ver’, lacht Paul. ‘Maar ik denk wel dat Paul het zou kunnen,’ denkt Walter.

De art director van de krant, Johan Dockx, glundert. ‘Het wordt echt wel knap. Walter heeft heel hard gewerkt aan het concept van de krant. Zijn visie zie je in heel de krant. Niet alleen in de onderwerpen, maar ook in de beeldtaal. Er is ook hard gewerkt op het ritme en het formaat. Het wordt een atypische, erg verrassende krant.’ Intussen kijkt eindredacteur Peter Cuypers zorgelijk. De tijd dringt en er is nog veel werk.

17.03 uur
Chef cultuur Peter Vantyghem interviewt Walter Van Beirendonck over zijn krant. Zijn eerste vraag is logisch.

Waarom doet u dit?

‘Omdat ik het boeiend vind om iets te maken voor zo’n groot publiek. Ik kan de krant echt naar mijn hand zetten. Zo laat ik De Standaard grafisch aansluiten bij wat ik doe, bij mijn eigen werk. Mijn eigen leefwereld.’

Fantasie is heel belangrijk in uw werk. Botst dat niet met het realisme van een krant?

’90 procent van mijn tijd ben ik net heel realistisch bezig. Mode is een bedrijf en mijn beroep is best wel heftig. Dromen en fantaseren doe ik omdat het erbij hoort. Maar meer dan 10 procent van mijn tijd is dat niet.’

Het creatieve proces is toch fantasie?

‘Toch ook maar voor 50 procent. Ik heb collecties gemaakt rond terrorisme, rond aids, rond censuur... Dat zijn allemaal erg realistische thema’s die nauw aansluiten bij het krantengevoel.’

15.50 uur
Moderedactrice Veerle Windels kijkt samen met Walter Van Beirendonck naar een filmpje met groovy muziek. Het is een film van zowat acht minuten, gemaakt door Nick Knight. We zien een twintigtal modellen die de kleren van Walter Van Beirendonck dragen. Maar het fijne is dat alle collecties van Van Beirendonck werden gemixed. Simon Foxton tekende daarvoor. De film wordt getoond op de tentoonstelling van Walter Van Beirendonck in het ModeMuseum.

Veerle is enthousiast. ‘Zo zou je mode altijd moeten zien. Mode moet bewegen.’ Ze hebben het samen over de tentoonstelling in het ModeMuseum. ‘De mannequinpoppen lijken zelfs te gaan bewegen, heel knap gedaan,’ zegt Veerle. Van Beirendonck vertelt lachend zijn Grote Geheim. ‘Daarom heb ik ze schoenen aangedaan. Het verschil tussen poppen met of zonder schoenen is groot.’

15.30 uur
Paul Boudens, vormgever bij Walter Van Beirendonck, neemt een stoel. ‘Bon, ik ga me erbij zetten’ en hij zet zich naast Celine, lay-outster bij de krant. Er moet gewerkt worden. Samen overleggen ze hoe de pagina’s er precies gaan uitzien. Het kader was al lang bekend. Maar nu zijn de teksten er, de titels. En die zijn soms te lang of te kort. Het is een esthetisch puzzelwerk. Als Paul iets opmerkt en Celine dient hem van antwoord, zucht Paul gelaten ‘ja, zeg, ik heb nooit eerder een gazet gemaakt. Ik zeg ook maar wat.’

Eindredacteur Peter Jacobs heeft zich even voordien met Paul gebogen over een andere pagina in de krant. Het is de pagina met de boekbespreking van de roman van Paul Jambers. Dat boek heet ‘De ontsporing’ en dat vindt de recensent er ook van. Van Beirendonck is niet honderd procent opgetogen over de aanwezigheid van Paul Jambers in ‘zijn’ krant. Maar het is nieuws en dus... Peter Jacobs verdient trouwens een extra vermelding in deze blog. Hij is de enige redacteur van De Standaard met een Van Beirendonck t-shirt aan.

14.23 uur
Nieuwsmanager Bart Beirlant heeft net vergaderd met de eindredactie. Die vergadering vindt normaal om 14.45 uur plaats, maar is nu ook een klein uurtje naar voor geschoven. En dat is nodig. ‘Ja, het is anders werken dan anders’, glimlacht Bart. ‘Walter grijpt in in de krant. En nogal radicaal.’ Maar goed. Ook op een dag als vandaag, krijgt de politiek de nodige ruimte in de krant van morgen. ‘Maar let op’, waarschuwt eindredactrice Els. ‘het is een kleinere krant. Er kan minder op één pagina dan normaal.’

Er is nog een tweede probleem. Hoe zal de Raad van Bestuur bij Belgacom eindigen? Er worden twee scenario’s voorzien. Eén scenario ligt klaar indien Bellens Belgacom moet verlaten. Een tweede, minder ingrijpend scenario, als hij mag blijven.

13.58 uur
Middenin de krant komt een grote foto over enkele pagina’s met een overzicht van het werk van Walter Van Beirendonck. In het geval van een mode-ontwerper betekent ‘werk’ dus kleren. U mag een vrolijke foto verwachten van allerlei bontgekleurde mensen. De foto is ook het centrale punt in zijn overzichtstentoonstelling. In het museum gaat het om een mega-foto die rondomrond over 360 graden te zien is. De krant brengt er – zelfs over meerdere pagina’s – toch maar een uitsnit uit. En daarover beslist de fotograaf Nick Knight. Er moet dus een PDF van de bewuste krantenpagina’s naar Engeland worden gestuurd. ‘Maar de bijhorende tekst is nog niet klaar,’ merkt Walter op. ‘Niet erg. ’t Zijn Engelsen, die snappen dat toch niet,’ antwoordt Paul, de rechterhand van Van Beirendonck. Paul herpakt zich. ‘Ze snappen er niets van omdat de tekst in het Nederlands is – dat bedoel ik.’

13.03 uur
Chef cultuur Peter Vantyghem komt langs. Eén van de onderdelen in de krant morgen is ‘De keuze van Walter’ waarin Van Beirendonck enkele tentoonstellingen en evenementen tipt die de komende dagen of weken plaatshebben. Peter wil weten waarom onze tijdelijke hoofdredacteur die tentoonstellingen, concerten, boeken,... aanraadt.

Ze hebben het over het FIT in New York, het Fashion Institute of Technology. Daar loopt vanaf 16 september een tentoonstelling over de garderobe van Daphne Guinness. Guinness is de Paris Hilton van de ‘ernstigere’ mode. Meer dan 110 ensembles en accessoires uit de garderobe van Guinness worden getoond in het museum. Van Karl Lagerfeld tot Chanel. Van John Galliano tot Christian Dior.

Guinness (ja, familie van de brouwer) heeft samen met de directrice van het FIT, mode-historicus Valerie Steele, de collectie zelf samengesteld. 

Directrice Valerie Steele is blijkbaar een fan van Walter en dat gevoelen is wederzijds. Over Guinness zelf is Van Beirendonck iets minder enthousiast. ‘Ik hou niet 100 procent van haar stijl, maar haar collectie is wel erg indrukwekkend.’ Hij noemt Daphne Guinness ‘één van de laatste paradijsvogels die in de mode ronddwarrelen’. 

12.30 uur
Lunchtime in het bureau van de hoofdredacteur. We gaan ook niet te veel tijd verliezen. Fotoredacteur Rudi wandelt binnen met zes foto’s van vluchtende burgers uit Libië. Samen gaan ze door de foto’s. Walter Van Beirendonck neemt snelle beslissingen. “Die foto, waarop je enkel dekens ziet.” De mensen onder de dekens zijn natuurlijk niet zichtbaar.

Het is een beeld dat niet op het eerste gezicht duidelijk is. Een beeld dat je moet ontdekken. Ook een tweede foto wordt gekozen: een meisje in een wegrijdende wagen. Maar je ziet ook de reflectie van een omstaander, weerspiegeld in het raam van de wagen.

11.35 uur
Walter Van Beirendonck en vormgever Paul Boudens hebben nu helemaal het kantoor van onze hoofdredacteur ingenomen. Samen gaan ze door de eerste prints van de pagina’s die al klaar zijn. Elke pagina krijgt een slogan mee van Van Beirendonck. ‘Sunset doesn’t mean we lose the sun’, lees ik.

Onze chef letteren, Veerle, is vandaag ook hoofd van de eindredactie voor dit speciale nummer van de krant. Ze heeft een prangende vraag. ‘Wat komt er eigenlijk op de laatste pagina?’ Oei. ‘Dat is een moeilijke vraag, want ik weet het nog niet,’ lacht Van Beirendonck. Er is nog tijd en aan ideeën is er geen gebrek.

Eén ding nog. Wat er nu op het bureau van de hoofdredactie ligt, ziet er bijzonder kleurig uit.

10.54 uur
Eigenlijk maakt Walter Van Beirendonck twee kranten voor ons. Een flinke, uit de kluiten gewassen cultuurbijlage en een ruime krant met politiek, economie, buiten- en binnenland. Die eerste krant is al helemaal uitgetekend. Van de andere wordt nu het grondplan getekend: welke verhalen krijgen welke plaats? Wat zijn de accenten?
Die accenten moet je nu al vastleggen. Maar we weten wel dat ze nog een paar keer gaan schuiven vandaag. Er is geen beter plan dan een plan dat soepel en strak tegelijkertijd is.

10 uur
Omdat we een speciale, arbeidsintensieve krant maken, zijn de uren waarop de artikelen klaar moeten zijn, vervroegd. 'Fijn, dan kunnen we een uur vroeger naar huis,' hoopt iemand. Algemeen gelach. Niemand gelooft dat. 'We kunnen artikelen tot na elf uur nog aanpassen,' meldt Bart Sturtewagen. Iedereen weer met de voetjes op de grond.

9.55 uur
Buitenland morgen? Griekenland geraakt niet aan geld (#fail), de rush om als eerste naar Libië te gaan en er de nieuwe machthebbers te verwelkomen, besparingen in Italië, de droogte in Afrika...

We toetsen af welke opinies we gaan vragen voor onze pagina's, de chef foto krijgt te horen wanneer de onderhandelaars weer samenkomen en er is sprake van een persconferentie van Olivier Maingain (FDF).

9.45 uur
De chef politiek geeft uitleg bij zijn plannen voor de dag. En jawel, het zal over BHV gaan. Wat is het verschil tussen dit akkoord en de vorige pogingen om BHV te splitsen?
Het is ook uitkijken naar een reactie van N-VA en hoe zal die reactie dan ontvangen worden? Intussen is het FDF al slechtgezind, blijkbaar.

Onze chef economie heeft het over Bellens natuurlijk. En dan is nog ergens twee miljard weggetoverd bij een bank.

9.40 uur
We mogen niet alles vertellen. Maar op het to do-lijstje lezen we namen als David Bowie, Coco Chanel, Björk en zelfs Paul jambers. Verder een expo in Londen, de KVS, en war carpets uit Afghanistan.

Politiek zegt u? Absoluut. Onze nieuwe hoofdredacteur verkeert in een hoera-stemming. Dat mag morgen blijken. Het contrast met de sfeer gisteren aan deze tafel is groot. Toen hadden we een ontslagnemende premier in het kwadraat en mislukte onderhandelingen.

9.30 uur
Hoofdredacteur Karel Verhoeven start de ochtendvergadering. We maken meer dan 80 pagina's vandaag. Alles moet klaar zijn om 21 uur. Maar omdat er voetbal vanavond is, en die spelers pas na 21 uur eraan beginnen, passen we de krant ook nog eens aan om 23 uur.
Karel stelt een eerste keer het principe van de bijzondere krant voor. Daarover later meer.

9.25 uur
Onze hoofdredacteur Bart Sturtewagen komt vrolijk binnen. 'Goeiemorgen. Fijn dat u er bent. Dan kan ik naar huis. Want u neemt toch over vandaag, niet?

9.15 uur
Onze hoge gast is er. 'Minder dan twee uur om van Antwerpen naar hier te komen, dat valt nog mee. Om tot in Parijs te geraken duurt ongeveer even lang.'
Onze redactievergadering, die normaal pas om half elf begint, is een uurtje vervroegd. Het wordt een lange dag. Gelukkig maar.