Al wedden we dat de in piekfijn colbertjasje gestoken Amerikaan maar wat graag Bruce Springsteen zou willen zijn. Het akoestisch gebrachte 'Welcome to fabulous Las Vegas', de eerste track van zijn solodebuut en een ode aan zijn thuisstad, ademt dezelfde doorleefdheid. Het decor van een oude saloon waarin het podium is omgetoverd, versterkt die sfeer.

Het is een opmaat voor bombastischer werk. Klinkt 'Crossfire' nog enigszins ingehouden, gaat het hek helemaal van de dam met het religieus geinspireerde 'Magdalena' en het naar de nok van Marquee reikende 'Jilted lovers and broken hearts'. Als een rock-'n-rollpredikant leidt Flowers - de man is diepgelovig - zijn kerk naar een hoogtepunt.

De cover van 'Bette Davis' eyes' is niet onmisbaar. Dan liever de Killers-song 'Read my mind', die tot ver buiten de tent wordt meegezongen. Gestileerd en gelikt, maar wel rotaanstekelijk.

'Hard enough' moet het zonder de bevallige Jenny Lewis doen, maar de countryrocker baadt wel in een warme gloed dankzij de fraaie belichting en de zwoele achtergrondzangeressen - we snappen dat The Boss fan is. Net zo fraai is de rocker 'Was it something I said', dat profiteert van weerbarstig toetsenwerk.

De uitsmijter 'Only the young'zit wat in een te spannend pakje, maar met de naadloze overgang naar 'Mr Brightside' van The Killers gooit Flowers alle remmen los nog eens los. Oke, de beats uit een doosje zijn een bedenkelijke knipoog naar euforische eightiespop The Pet Shop Boys, maar zo groots worden popsongs zelden geschreven.

Brandon Flowers is niet vies van het grote gebaar, en bombast loert gevaarlijk om de hoek, maar hij weet zijn volgelingen mee te trekken in zijn spirituele wereld. Vreemd dat hij er dik tien minuten te vroeg mee ophoudt. Wil hij de vuilbekkende hogepriester van rock op het hoofdpodium nog aan het werk zien misschien?