Iedereen is vandaag voor Coldplay gekomen. 'Is er iemand?', lacht Chris Martin. 'Yellow' wordt al vroeg in de set door duizenden kelen meegebruld. Tijdens 'In my place' worden snippers in de lucht geknald. Het is de eerste keer vandaag dat er tot achter de geluidstoren wordt meegezongen en gedanst.

Toch is niet overal op de wei het geluid even optimaal. We moeten ons tussen de mensenzee tot vlakbij de boxen wurmen om een goeie sound te horen.

Maar bij sfeervolle nummers als 'The scientist', met reuzenballonnen in het publiek, is dat snel vergeten.

Bij Coldplay dreigen altijd een paar valkuilen: meligheid, overdreven stadionrock, pathos. Op goeie avonden slaagt Martin erin om Coldplay die te laten ontwijken. Vandaag gaat het meestal goed, op een uitzondering na, zoals 'Us against the world'. 'Viva la vida' is ontegensprekelijk het meezingmoment van deze Werchter.

Bissen doet Coldplay met 'Clocks', badend in rood licht en 'Fix you' in geel licht. Met vuurwerk erbovenop. Afsluiten doet Coldplay met 'Every teardrop is a waterfall'. Maar het publiek weigert hen te laten gaan en zingt als een mond de zanglijn uit 'viva la vida'. Mooi mooi.