Zijn bekendste werk is ongetwijfeld 'Het verdriet van België' uit 1983. Maar Claus debuteerde al in 1947 met de 'Kleine Reeks'. Andere bekende romans zijn 'De Metsiers' (1950), 'De Verwondering' (1962) 'Belladonna' (1994) en 'De Geruchten' (1996).
De veelzijdige Claus was niet alleen schrijver van gedichten, romans, filmscenario's, toneelstukken en essays, maar ook schilder, librettist en film- en toneelregisseur. Hij schreef zelfs liedjes voor de zangeres Liesbeth List. Hij kreeg talrijke literaire prijzen, waaronder de 'Henriette Roland Holstprijs' voor zijn toneelwerk in 1963, de 'Constant Huygensprijs' voor zijn gehele oeuvre in 1979 en de 'Prijs der Nederlandse letteren' in 1986. De Nobelprijs voor Literatuur heeft hij nooit op zijn naam kunnen schrijven, hoewel zijn naam jarenlang circuleerde als een van de mogelijke kanshebbers.
Op toneelgebied werd hij internationaal bekend met de tragikomedie 'Een bruid in de morgen' (1955). Zijn populairste toneelstuk wordt het naturalistische 'Suiker' uit 1958. Het succesvolle 'Vrijdag' uit 1969, door Claus zelf verfilmd in 1980, raakt het delicate incestthema aan en doet denken aan het naturalisme van Cyriel Buysse.
Zijn dood komt niet geheel onverwacht. Eind juli 2006 stuurde Veerle De Wit, de weduwe van Hugo Claus, een mail rond in de vriendenkring. Dat bij Hugo nu definitief de ziekte van Alzheimer was gediagnosticeerd, dat hij de momenten van helderheid die hem nog restten zo prettig mogelijk wenste door te brengen en dat hij op het juiste moment zelf zou beslissen wanneer het voor hem genoeg was geweest.
Dat gebeurde vandaag. Claus had zelf om euthanasie gevraagd.