'Indien men van Brussel echt de hoofdstad van Europa wil maken, dan moet men het aandurven om de grenzen van Brussel uit te breiden tot de grenzen van Vlaams- én Waals-Brabant samen en er één stadsgewest van te maken met één centraal bestuur.' Dat zegt Roland Duchâtelet in Het Belang van Limburg en Gazet van Antwerpen.
Roland Duchâtelet vindt dit een legitiem standpunt en zegt dat de Vlaamse partijen, indien ze op dit standpunt blijven staan, moeten ijveren voor een afschaffing van de faciliteiten. De keerzijde van de medaille is dan wel dat Brussel te weinig lebensraum heeft om zich te ontwikkelen tot de echte hoofdstad van Europa en dat men de sociaal-economische voordelen die daarmee gepaard gaan, zal moeten missen. 'Het is kiezen, de twee kan men niet hebben', zegt Duchâtelet.
'Veel te voortvarend'
'Hoewel Duchâtelets poging om het debat te openen verdienstelijk is, is zijn voorstel veel te voortvarend', reageert Brussels Open VLD'er Sven Gatz. De Brusselse gebiedsuitbreiding is de beste garantie op geen samenwerking tussen Brussel en de rand, meent Gatz.
Uitbreidingen, aanhechtingen, annexaties en ander strategisch inkleuren van kaarten en territoria zijn volgens Sven Gatz denkbeelden uit de 20e eeuw. Uit welbegrepen eigenbelang en in de overtuiging van een vruchtbare samenwerking, werken overal ter wereld steden en regio's samen, daar waar ze dat zelf nodig vinden, luidt het.
Hij verwijst daarbij naar de 'Euregio Rijsel-Kortrijk-Doornik', waar gemeenten en steden uit zuid-West-Vlaanderen, Henegouwen en de Communauté Urbaine de Lille Métropole succesvol samenwerken in materies zoals werkgelegenheid, mobiliteit en cultuur.
'Als het aangenaam samenwerken is, tussen Belgen en Fransen, tussen les Hainauts en West-Vlamingen, waarom zou dat niet kunnen met Brussel en het omliggende land?', vraagt Gatz zich af.
