Liefste Lei,
Wij hebben de laatste jaren wat afgelachen. Samen veel plannen gemaakt. Veel georganiseerd. Wij waren de beste maten. Niet één keer ruzie in ruim acht jaar. Maar vooral heb ik van je geleerd wat echte vriendschap is. Open, vrank, maar met een totaal engagement voor elkaar.
Die grenzeloosheid en dat vertrouwen zag ik ook in je liefde voor je kinderen. Ze alle ruimte geven maar er toch altijd zijn. Hoe je kinderen echt kan liefhebben, heb ik nooit mooier gezien dan bij jou.
Jij was ook altijd echt geïnteresseerd in de mens achter de mens. Niet de positie was belangrijk, wel de echtheid. Daarom zocht je nooit de gemakkelijkste weg en kreeg je de laatste jaren soms onterecht kritiek in de pers. En alhoewel je het afdeed als niet belangrijk, het deed je af en toe wel pijn.
Lei, voor iedereen die niet het geluk gehad heeft de echte Lei te mogen kennen: jij was één van de fijnste mensen die ik ooit heb gekend.